De ambtenaar bij het loket gaapt.
De telefoon rinkelt en hij leunt achterover in zijn stoel.
Hij kijkt op zijn gouden horloge;
‘Een man van de klok...’
Hij heeft het verrichten van niet nader gespecificeerd werk, dat zeer voornaam lijkt.....
tot kunst verheven.
Nog vijf jaar en dan zet hij zijn loopbaan thuis voort.
Pappa haalt mij op in een Amerikaanse slee met gouden wieldoppen en piepende banden. Mamma noemt het zijn pooierbak. ‘Ik heb een erg ruim hart jongen...’ Volgens pappa heeft hij meer dan genoeg...