Een zandkorrel wordt opgeslokt door een oester. Het schuurt het weekdier.
Laag na laag maakt de oester er een gladde parel van. Langzaam, maar onverstoorbaar.
Wanneer de oester opent, zien wij de parel. Zien wij hoe mooi het product is van haar lijden, en dat zij zelf ongeschonden is gebleven.