Ik keek in de spiegel. Toen schiep ik God naar mijn evenbeeld, samen met een kerk en een kudde voodoopoppen.
Ondanks alles lieten we de diensten in mijn huis gewoon doorgaan. Show must go on!
Toen belde de krant. Mijn onberispelijke gezicht! Ik liet de poppen als een baksteen ter aarde vallen.
Pappa haalt mij op in een Amerikaanse slee met gouden wieldoppen en piepende banden. Mamma noemt het zijn pooierbak. ‘Ik heb een erg ruim hart jongen...’ Volgens pappa heeft hij meer dan genoeg...