Ik stap net m’n bed in als de hond blaft. Shit, iemand in huis. Uitgerekend nu ik alleen thuis ben. Ik wacht even. En ja hoor, weer een korte blaf. Vreemd. Met een honkbalknuppel in de hand sluip ik naar beneden. Ik zie niemand, behalve mijn slimme viervoeter, bij zijn lege drinkbak. Baasje, apport!