Het is bijna niet uit te leggen, ik ben weer op reis en nu wel twee maanden.
De luxe van gepensioneerd zijn uit zich in dit soort exorbitante dingen.
Even terug naar mijn werkzame tijd.
Zes dagen werken, een dag voor wassen en strijken, boekhouding, de rest van het huishouden deed mijn man, die zich minder aanwezig toonde in onze winkel. Hij was na vijftig jaar werken aan wat rust toe.
En dan opeens, ja hoor, je hoeft niet meer een wekker te zetten of de klok in de gaten te houden, nee, je moet niets, maar je mag alles.
Kijk, en dat alles mogen, hebben wij in daden omgezet.
Met de caravan op reis in het voor en najaar, in de winter naar onze dochter in Australie en tussen door zij we ook thuis. Ja zeker dat zijn we ook wel eens.
Nu echter hebben we de winter achter gelaten en kamperen in het zuiden van Spanje waar we temperaturen hebben van rond de twintig graden.
In alle rust bewegen wij, bezoeken we leuke plaatsen en eten genoeglijk in de caravan.of ergens in een leuk tentje.
Hoezo saai, als je niet meer werkt!!!!!!!
Nou, het is een zege, hoe zeer ik ook genoten heb van mijn klanten en de boeken die ik verkocht. Ik geniet nu erg van elke dag die mij gegeven is.. Ik ga ervan uit dat er nog vele dagen volgen.
Terwijl ik dit schrijf bekruipt me een gelukzalig gevoel dat ik niet thuis kan thuisbrengen.
Als ik naar mijn man kijk, weet ik het weer,
Ik ben een bevoorrecht mens.