Zaterdag 19 oktober 

Met grote weemoed begin ik aan dit laatste hoofdstuk van onze trip door de Peloponnesos. 

Vanmorgen ontwaakt in Demitsana . Geslapen met de balkondeuren wijd geopend zodat de pure berglucht het vrije spel naar binnen had . Wat een uitzicht , wat een mooie wereld ! 

Na een vorstelijk ontbijt ( wat naadloos aansloot bij de accomodatie) , de weg naar Athene ingezet . 

Tussenstop gemaakt bij het kanaal van Korinthe. 

Moeilijk te bevatten dat deze doorgang tussen twee wateren door mensenhanden ooit vervaardigd is . Een duizelingwekkende diepe vaargeul die als je van bovenaf naar beneden kijkt respect en ontzag afdwingt. 

Athene naderend merk je dat er meer verkeer aanwezig is . 

Wij die met ons onvolprezen huurautootje de luwte en rust van de Peloponnesos gewoon waren , moesten even “ schakelen “ bij zoveel roering . 

Plots zomaar doemt dan de stad Athene op . Door de warmte hing er een heiige deken over de metropool die Athene is . 

Het centrum naderend ervaren we de immense verkeerschaos van de stad . Men haalt links én rechts in, toetert te pas en onpas , rijd met motors en scooters als Evel Knievel tussen alles door en negeert stelselmatig de stoplichten ongeacht welke kleur deze zijn . 

De man in de Renault scenic ( ramen open en demonstrerend dat hij de originele radio had vervangen door een installatie waarmee je op Lowlands het hoofdpodium kon voorzien op audiogebied) , kwam onaangekondigd op onze weghelft , ons wagentje pareerde deze manoeuvre en voorkwam hierdoor het invullen van een schadeformulier .  

Na een uitdagende rit doorheen het centrum ( na een spoedstage toeterde ons autootje vrolijk mee met zijn omgeving ) kwamen we aan bij het gereserveerde hotel in het hart van de stad . Wendy toog naar de receptie en kwam terug met een van de receptie medewerkers . 

Hij gaf aan terug naar binnen te gaan en dan vandaar uit de garagepoort te openen . We konden instappen 

Na een paar minuten ging inderdaad de poort omhoog . Hmm kleine garage voor 1 auto en dat voor een tamelijk groot hotel . Nou ja , de auto staat tenminste prima . Dat denkend voelden we een schok en plots zakte de “ garagevloer “ naar beneden incluis onze vierwieler met inhoud . 

Een dreun gaf aan dat we “ onder “ waren . Weer ging een poort open , en we stonden , nog steeds onder de indruk van het verticale transport , midden in een soort voorraadkelder waar het personeel aan een kleine tafel van de ongetwijfeld verdiende pauze was aan het genieten . 

De man met het staartje ( waar te nemen omdat hij met de rug naar ons toe zat ) trok het laatste stuk vlees van de souvlaki en gebaarde dat we een paar meter naar voren konden .  Met kleine afstand van de wascontainers dan toch geparkeerd . 

Met  de bagage de kamer opgezocht .  Mooie , complete kamer die paste bij ons voornemen om af te sluiten in stijl . 

Slippers uit en schoenen aan , richting de Akropolis . 

Wat een drukte was daar zeg . Busladingen vol trokken als een processie de berg op . Onwezenlijk om te zien hoe groot dit relikwie uit de oudheid van kort bij is . Been there , done that ! Vaak  gezien in boeken en op tv en nu in het echt . 

Lekker uit de drukte een restaurantje opgezocht en het laatste ( Griekse) avondmaal genoten. .

Bij het hotel aangekomen was het al donker inmiddels. 

Gedoucht en de lift naar het dakterras genomen . 

Daar met een wijntje en een ouzo samen de vakantie geëvalueerd. Terwijl de Akropolis prachtig verlicht recht voor ons stond te pronken . 

Soms heb je voor je op vakantie gaat een voorstelling van hoe het zal zijn . 

Deze afgelopen 10 dagen hebben al onze verwachtingen ruimschoots overtroffen . Wendy vroeg me “  omschrijf eens hoe je deze trip hebt beleefd “ ? 

Ik zei : weet je nog vorig jaar toen we naar Euro Disney gingen met je zoontje ? Ja natuurlijk weet ik dat ! 

Toen gingen we in de attractie van Ratatouille, en werden we in zo’n karretje door die wereld geslingerd . Nou ja , eigenlijk stonden we stil , en trok de attractie als een 3 D film aan ons voor bij . Maar qua beleving was het of we onderdeel waren van die film . Nou dat gevoel heb ik als ik terug kijk. 

Mijn vrouwtje keek me aan en leunde met haar hoofd op mijn linkerschouder . Dit was de mooiste vakantie uit mijn leven stamelde ze , alles klopte , de zon , de omgeving , de mensen , het eten en het drinken , ... wij . 

Ja schat , alles klopte . 

Natuurlijk hebben we thuis de foto’s nog , en als we de ogen dicht doen , is de Peloponnesos heel dichtbij ! 

De Akropolis scheen plots opmerkelijk fel boven op haar berg , en zag dat het meer dan goed was .............