Als eerste essay wordt dit niet zo’n vrolijke, ik wil wat zeggen over lezen, Lezen en LEZEN.
- lezen, de grootste groep, leest razend snel het verhaal, knikt vriendelijk en zegt, mooi, aardig en gaat verder op z’n mobiel.
- Lezen, een groep die wat beter leest, maar dan commentaar levert op stijl- of taalfouten.
- LEZEN, verreweg de kleinste groep, die leest en huilt of zich schaterlachend naar de volgende zin worstelt.
Zelfs Schrijverspunt realiseert zich niet altijd hun voorlichting. Kijk naar Flitsverhaal, ik citeer: Het meest beknopte en sprekend voorbeeld van een flitsverhaal is het verhaal dat Ernest Hemingway schreef. ‘Te koop: babyschoenen. Nooit gedragen.’
Afgaande op de reputatie van de heer Hemingway schreef hij niet zomaar iets op. Hij verwoordde het leed, misschien van hemzelf of van anderen.
Waarom niet: ‘Te Koop: auto. Doet het af en toe.’ Nog korter en lachen, hou die maar zelf.
Of meer Hemingway-stijl: ‘Zwaartekracht: NO. Geld stroomt altijd omhoog.’ In tien lettergrepen de hele wereldeconomie en een doodschop voor de natuurkunde, maar we houden het positief, ik vind Schrijverspunt een geweldig platform!
Graag je waardering!
