Ik las een goed stukje over ruzie maken van iemand op het schrijfforum. Waarom maken mensen ruzie? Ik weet het niet. Ik heb er een hekel aan en kan er niet van slapen. Altijd super gevoelig geweest en breekbaar! Als kind maakte ik veel ruzie, was brutaal zodat mijn moeder me uiteindelijk een klap gaf. Als ik nu bel zegt ze: ‘bel alleen maar als je goed nieuws hebt.’ Ik verbaas me over de mens met zijn opmerkingen, kwetsend zijn mensen tegen elkaar. Dus nu bel ik mijn moeder zelden nog en zegt ze als ik gebeld heb: ‘dat was het voorlopig toch wel even he.’ Ik weet het je mag een kauwtjes voeren maar ik hoor ze vanuit waar ik schrijft! Ik voel me uitgeput vandaag. Sémar kwam langs om met me te praten zei ze maar toen wilde ze toch dat we iets in het huis gingen doen en dat was mijn kamer opruimen. En een wasje draaien. Léon was zoals bijna elke dag weggevlucht en gaat dan in Amstelveen wandelen, iets wat ik ook graag doe. Nee het is de zon die ik mis op mijn bolletje maar daar gaat verandering in komen want ik ga het balkon opruimen zodat ik daar lekker kan gaan zitten lezen. En ik wil bloemetjes in de bakken. Ik zit de godganse dag binnen en slapen naast mijn vriend wil ik niet meer. Ik wil rust in mijn hoofd en dat krijg ik maar niet voor elkaar. Wat ik wel voor elkaar heb gekregen zijn twee banen. Eentje op een peuterspeelplaats en eentje als taalcoach bij een dame. Maar mijn hart gaat uit naar dat ongeschreven boek. Het valt me op dat de meeste schrijvers weinig lezen. Hoe komt dat toch? In mijn huis staat een boekenkast met veel boeken die ik allemaal gelezen heb maar dat is lang geleden. Ik ben geen cultuurbarbaar maar je moet toch ergens inspiratie uit vinden of niet. Mijn boekje is klein, 460 woordjes maar ik geloof erin, het is een mooi optelsom van mooie verhalen. En als het een flop wordt vind ik het niet erg. Ik ga bij Wilma Geldof een cursus volgen want ik mis de juiste techniek voor het schrijven nog steeds. Men zegt dat ik beschouwend schrijf. Er moeten meer dialogen in. En schrijven blijft schrappen. Elke keer weer. Ik plaats te snel zegt men. Maar een echt verhaal heb ik niet meer geschreven!

Welterusten! Het is laat!

Amstelveen, 15 maart 2022