De karavaan van de Top Zoveel trekt weer door radioland. Net als zwijmelfilms en kerststress horen de muziekoverzichten bij de laatste maanden van het jaar.

Zelf luister ik naar de Top 2000 van NPO Radio 2. Afgelopen november hoor ik een aankondiging van de Evergreen Top 1000 van NPO Radio 5 en stem af op dat kanaal. Er klinken nummers uit de tijd dat ik luiers draag. En nog oudere. Ik tel veel Franse en Duitse deunen, maar ook vertolkingen in het Japans, Galicisch, Filipijns en Ambonees-Maleis. En maar liefst 21 liedjes van The Cats.

Muziek heeft het vermogen om vergeten of verdrongen gebeurtenissen uit de krochten van ons geheugen op te diepen. Het kan snijdende herinneringen verzachten en de glans bewaren van fijne belevenissen. Op eerste kerstdag gaat de Top 2000 van NPO Radio 2 van start. Ik ben benieuwd welke herinneringen deze keer boven komen drijven. Na de eighties is muziek uit de seventies het best vertegenwoordigd in dit muzikale overzicht. Komt waarschijnlijk omdat het vooral vijftigplussers zijn die de lijst invullen. Ik ben opgegroeid in de jaren zeventig. Wanneer ik een liedje uit die periode hoor, borrelen bij mij vooral fijne herinneringen naar boven. Mijn middelbareschooltijd. Eerste grote liefde. En minder fijn: Mijn eerste gebroken hart. Veel plezier en dansen. En de strijd die opgroeien soms nu eenmaal met zich meebrengt. Nummers uit de seventies beslaan de helft van de  top 10. Sommige hebben raadselachtige teksten, zoals Bohemian Rapsody en Stairway to Heaven. Of blinken uit door een sublieme compositie of virtuoze instrumentatie, zoals Bohemian Rapsody en Stairway to Heaven.

Opvallend veel jaren ‘70 noteringen duren langer dan tien minuten. Het lijkt of er tegenwoordig vooral korte liedjes worden gemaakt, of uitgezonden. Jammer. Willen muzikanten en luisteraars in deze jachtige tijden geen geduld meer opbrengen voor lange nummers? Of vertikken diskjockeys ze te draaien omdat ze dan te weinig tussen de platen door kunnen kletsen?