Heerlijk, die donkere dagen voor kerst. We kunnen nog naar buiten en in de supermarkten op anderhalve meter afstand volop inslaan wat we denken nodig te hebben. Liefdevolle dagen delen met onze geliefden. Maximaal vier, voor sommigen al een hele opgave.
Dat geldt niet voor een prinsesje en ook niet voor de vrouwelijke manager van de supermarkt, die in de oranjegekleurde WK-zomer feilloos wist waar de bitterballen lagen. Aan haar kersttafel zit een gemêleerd gezelschap van meer dan vier personen; moet je dan de een ten koste van de ander uitsluiten? Houd het inclusief! Zoals het eten van de supermarkt, dat je moeilijk exclusief kunt noemen.
Maar er komt nog een gast… Wat is er gebeurd? De hamster is verliefd op de hamster van de overkant en ontsnapte uit zijn hokje. Door de sneeuw – Piet Paulusma had 40% kans op sneeuw voorspeld – loopt de hamster naar de overkant. Houdt zich schuil voor een kat, achter een kerstman, en komt bijna onder een auto. Hij tekent een hartje op het beslagen raam waarachter zijn geliefde in een hokje zit. Of ze daar vrijwillig zit, een verblijfsvergunning heeft, is niet bekend. Op de achtergrond muziek: Have yourself a merry little Christmas. Even later wordt hij weer opgehaald. Maar met de kerst is zijn geliefde van de overkant een extra gast. Een lieflijk gezicht: hij de albinohamster en zij wat donkerder met vlekken, een soort roetveeghamster, samen in een hokje.
Oma noemt ze cavia’s, oma’s verstand wordt natuurlijk wat minder, daar is ze oma voor. Ze wordt gelijk gecorrigeerd door haar dochter: ‘Hamsters, mam’ – daar is ze manager voor.
Over verstand gesproken. Een man heeft problemen met zijn vogeltje. Verdwaasd loopt hij door de al wat mindere 40%-sneeuw van Piet Paulusma, met een koekoeksklok onder zijn arm – er zijn er voor minder opgeborgen. De koekoek is depressief en net zo kaal als zijn baasje. De klokkenmaker schudt de klok heen en weer. Kwaad loopt de man de deur uit. De dierenarts weet het ook niet en is bang dat alle mensen weglopen als er zo’n malloot in zijn wachtkamer zit. Uiteindelijk schuift de man de kroeg in. Wat moet je anders? Aan de muur hangt een koekoeksklok. De koekoek komt flirtend uit de klok – het werd een keer tijd. De koekoek van de man fleurt helemaal op. De klok wordt hem geschonken en voor hem ingepakt. Met twee gelukkige houten vogels (wappie, wappie) loopt de man weer over straat. Zijn staatslot heeft hij als dank achtergelaten. De kans dat er een prijs op valt is even klein als de kans dat in Albert Heijn de spuitfles om je winkelwagentje schoon te maken niet leeg is, en de dispenser met ontsmettingsmiddel functioneert of ook niet leeg is. Mooie taak voor de manager.
’s Avonds liggen twee oudere jongeren in bed. Een man en een vrouw – ja, dat kan nog steeds. Zij vraagt of hij het alarm heeft aangezet. Dat is hij vergeten, bezig met zijn eigen ‘alarm’ op kerstavond, je weet maar nooit. ‘Dan doe ik het weeel,’ zegt de vrouw en drukt op de app van haar telefoon – dat had ze toch meteen kunnen doen? Ze wenst hem welterusten. Hij haar en weet dat ‘de koekoek niet uit de klok’ komt, ‘Piet komt niet in het hokje’.
‘Have yourself a merry Christmas’. Have yourself a merry little Christmas. Dat is voor hem ‘verisure’.
