De lurker

Gisteravond was ik, naar goede gewoonte, even gaan kijken naar wat er die dag allemaal was gebeurd in het leven van de anderen. Mijn facebook deed raar. Nog maar eens mijn instellingen gecontroleerd, nog maar eens uit en ingelogd, maar het resultaat bleef hetzelfde. Niets. Vervelend voor even. Maar tenslotte zijn er nog andere zaken genoeg om me mee bezig te houden.
Ik dacht wel even, hoe gaan lurkers hier mee om? Want voor hen was het wellicht een heel heel lange avond. Geen foto's van anderen kunnen bekijken, geen commentaren over iets of iemand kunnen lezen, geen sappige details opmerken. De wereld van de lurker zal wellicht even zijn ingestort gisteravond.
Miljarden mensen zonder social media. Afgesloten van de wereld. Iedereen terug naar zijn onbewoond eiland.
Hoe deden mensen het vroeger?  Ik denk terug aan Agneske. Zij had een klein kruidenierswinkeltje rechtover mijn ouderlijk huis.
Het was een voorloper van een kleine superette. Ik herinner me nog levendig de toog. Iets verder de koeltoog en links tegen de muur de hoge rekken.
Als kind heel handig om dat in de buurt te hebben. Ongemerkt langs de voordeur wegglippen om rechtover de deur een Mars te gaan kopen. En moeder had het niet opgemerkt, dus die smaakte dubbel zo goed. Al durf ik mijn hoofd erop te verwedden dat mijn moeder diezelfde dag nog op de hoogte werd gebracht dat de dochter was langsgeweest.
Elke dag kwamen vooral de huisvrouwen langs. Hoe meer volk er was hoe interessanter. Want je had de mondige vrouwen, zij die veel te vertellen hadden, over zichzelf of over een ander. En dan waren er de onopvallende luisteraars. Zij namen alle informatie in zich op en keerden zonder enige commentaar te geven, of deel te nemen aan het gesprek, weer huiswaarts. Informatie ontvangen was voor hen genoeg. Wat ze er dan verder mee deden was een raadsel. Misschien noteerden ze alles in een dagboek. De lurkers avant la lettre. Zij die alles graag weten maar zelf niets prijs geven.
Met dien verstande dat " de posters" (om het in fb termen te zeggen) wel een gezicht konden plakken op "de lurkers" ten tijde van Agneske.
Het gezellige kruidenierswinkeltje had wel zijn charmes. Wegstoppen kon je je niet. Niet als poster en niet als lurker. Was het vroeger dan toch beter?