Het volgen van de live-uitzendingen Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag bij de NOS zet een mens aan het denken. Op voorhand geef ik toe dat ik niet alles gevolgd heb. Om urenlang te kijken naar zoveel droefenis... 

Opvallend is dat als het erop aankomt sleutelfiguren bij de dienst en verantwoordelijke bewindslieden zich essentiële zaken niet meer kunnen herinneren. Dat is op zijn minst vreemd, maar als je kritischer durft te zijn kun je het ook verdacht noemen. Is het ontkennen van een herinnering niet een makkelijke manier om liegen onder ede te voorkomen of is de ontkenning al een leugen op zich? 

Er zijn dagen dat ik denk dat ook mijn geheugen een gatenkaas is. Dan vraag ik mij af of alles wat ik mij herinner niet gebaseerd is op dat wat anderen mij verteld hebben. Van mijn jongste jeugd herinner ik me bij mijn weten niets zonder dat een ander daar iets over gezegd heeft.
Mensen beweren dat alleen de uitzonderlijke gebeurtenissen in het geheugen zijn opgeslagen. Dat zou ook verklaren waarom ik mijn jongste jeugd niet actief herinner. Er gebeurde namelijk in deze periode in mijn omgeving nagenoeg niets dat echt afweek van een gezapig leventje.

Terugkomend op de problemen rond de kinderopvangtoeslagen en het geheugen van de spelers in dit drama, lijken mij twee conclusies gerechtvaardigd:

• Ervan uitgaande dat de hoge pieten bij de diensten en de verantwoordelijk politici tijdens het verhoor de waarheid spreken dat ze zich essentiële zaken niet kunnen herinneren, geven zij impliciet aan incompetent te zijn voor de uitvoering van de functies en taken waarvoor zij verantwoordelijk waren. Zij hadden immers geen oog voor de gevolgen van hun besluiten en handelen voor de burger;
• Ervan uitgaande dat de hoge pieten bij de diensten en de verantwoordelijk politici ervoor kiezen zich zaken niet te herinneren, geven ze aan dat ze schijt hebben aan de burger. Dat is de zogenoemde arrogantie van de macht. 

De verkiezingen staan voor de deur. Terugkijken is nuttig op het moment dat politici al weer in de verkiezingsmodus belanden. Denk voordat u naar de stembus gaat niet alleen aan wat er terecht is gekomen van het vorige verkiezingsprogramma. Denk vooral aan de veel belangrijker vraag: In hoeverre heeft de partij waarop je van plan bent te gaan stemmen, een maatschappelijk antenne? Want gebrek aan invoelend vermogen brengt ellende en droefenis en belast de mens die sociaal is ingesteld met plaatsvervangende schaamte.