Ik moet even denken: Eloise van Oranje is een influencer, dat weet ik, maar van wat weet ik niet. En van wie is ze ook alweer? Wie is de moeder en wie is de vader? Ze heeft een Oranje-gezicht, vooral dat neusje valt op, Bea is zeer zeker haar oma. Eloise is geen prinses maar gravin. Ik weet niet veel van erfopvolging, behalve dan dat het ondemocratisch is. Toch wordt Eloise gekozen, voor het tv-programma Het Perfecte Plaatje. Samen met andere BN’ers zoals Rick Brandsteder, met wie ze een koppeltje vormt. De eerste foto die Rick van haar neemt is ‘bewogen’. Liggend op het strand heeft hij Eloise in beeld en denkt vast aan het liedje van papa Ron, dat hij als presentator van Ron’s Honeymoonquiz zong: ‘Engelen bestaan niet…’ En bovendien trilt hij nog wat na omdat hij net uit een afkickkliniek komt. Maar aan de foto is niets te zien: Eloise in badpak – dat zie je wel meer op het strand, vrouwen in badpak of bikini, zelfs topless – staat bewegingsloos met een rietje in haar mond. Van een gouden lepel geen spoor.
Beweging komt er pas als Jeroen Snel als de wiedeweerga een camera opzoekt van RTL Boulevard. Jeroen is een christelijke blauwbloederige royaltyverslaggever. Hoe je dat bent of wordt? Geen idee, gewoon lekker dwepen met de royals. En net als je denkt dat de Koningsdagpoppenkast is opgeborgen, het theater van Charles is gesloten, dan komt hij weer in beeld. De borsten van de gravin waren te zien. Nee, niet volledig, maar toch. ‘Op het randje’, meent Jeroentje. Zelfs Angela de Jong heeft er problemen mee – waarmee niet. Zij heeft het over de ‘bombonella’s’ van Eloise, die ze liet zien. Dat vond ze ook niet kunnen. Voordat je die woorden bezigt, Angela, zou ik ze eerst maar eens op een bombonellaschaaltje leggen voordat je je prammen op elke talkshowtafel legt. Bijvoorbeeld die van Eva Jinek. Zij sprak nog beschaafd en bescheiden een aantal jaren geleden over haar ‘boobies’. Of die niet te veel in beeld waren. Of juist te weinig.
Zaterdagavond was er ook weer een plaatje, dat zeker beweegt: Het Songfestival. Het geluid met valse noten is maar bijzaak. Zolang het maar extravagant is. Dat vindt Gerard Joling niet. De man die de hoge toon destijds niet aan durfde, kan wel zingen. En een toon heeft hij nog steeds. Hij noemde een paar jaar geleden Het Songfestival een homofestival. Het zijn niet mijn woorden. Maar wat blijkt nu? Hij is zelf homo. Wie had dat ooit gedacht.
