Ik stond gisteren in de frituur. En eergisteren had ik bij een etentje ook al frieten gegeten. Ik vond van mezelf dat ik keihard niet goed bezig was, maar hé, we leven maar een keer. Al kon dit ertoe leiden dat dit eenmalig leven hierdoor wat korter werd, maar dat waren dan van die momentjes dat dat er even niet toe deed. Een vrij lange wachtrij, gevolgd door de onzichtbare online voorstekers, maakte dat ik toch wel een tijdje prikkels van anderen opving. Je wacht, kijkt eens op je gsm, leest het prijzenbord, observeert de mensen achter de toog. Behalve het gesprek van de twee mannen en een hond, waarbij het gesprek over gevaarlijke honden ging, was er niet veel te beleven. Alleen werd ik een beetje ongerust en nam ik spontaan corona afstand, toen de ene man de andere waarschuwde dat zijn dierlijke compagnon soms wat onbetrouwbaar uit de hoek kon komen. In een gang van 1 meter op 4 was dit een enge gedachte. Op de koop toe aaide de gewaarschuwde man het dier, wat de spanning nog opdreef. Ik had nog nooit een berepoot geprobeerd, maar liet dit deze keer toch maar aan me voorbij gaan. Meer dan dat was er niet te beleven. Tot een jonge vrouw zich in de rij aansloot. De haren perfect, mooi satijnen kleedje, gave huid. "Mag ik even iets vragen?" Vroeg ze, en ze gaf haar mooiste glimlach. "Ja hoor",zei de frituur uitbater. "Hebben jullie ook gezonde hamburgers?" Plots stopten de mannen in hun gesprek, en gingen alle hoofden richting jonge vrouw. Zelfs de hond keek mee. "Wat bedoelt u? "Wel, hebben jullie ook gezonde hamburgers...?" En toen zei ze luidop bevestigend tegen zichzelf ; "nee zeker?" Waarop er weer een verklaarbare stilte viel. Het was duidelijk dat ze haar vraag diende te verduidelijken. "Ik bedoel eigenlijk..." ja wat bedoel je nu eigenlijk kind, lag er op ieders lippen... "Hebben jullie ook hamburgers op de grill?" Blijkbaar kon ze niet lezen of schrijven. Op de gevel hing er nochtans in grote letters "frituur",wat betekent dat alles, maar dan ook alles, in een vetbad wordt ondergedompeld, en het er na enkele minuten weer uitkomt, volledig doordrongen door datzelfde vet, met een knapperig korstje. En dat korstje breekt bij het bijten en dan komt er alweer een massa vet vrij, die dan meestal met een serviette dient weggedept te worden. Deze vrouw had duidelijk hulp nodig. Ze had zich in het hol van de leeuw begeven wat ongezond betrof en wou nu haar gezonde hamburgervraag min of meer ongedaan maken. "Ik ben namelijk op dieet", zei ze nog. Dat verklaarde alles. De frituur uitbater kon haar bevestigen dat ze niet op grill werkten dus droop deze dame af. Een beetje als het vet bij een vette hap. Met het schaamrood op de wangen. Maar mijn bewondering had ze. Door haar zin in een hamburger opzij te zetten en toch het hazenpad te kiezen. Dat noem ik karakter hebben. En ondertussen was de tijd zo voorbij en was het mijn beurt. Win win
