Ik verlang naar het onnozele najaar. Waarin het coronavirus beheerst gaat bevriezen. Ruimte voor ‘belangrijkere’ zaken zoals het uiterlijk van dat fictieve knechtje. Excuus, assistent.
Het ‘creatieve’ talkshowproces over verandering, op de donkere avonden: is alles gezegd over De Gouden Eeuw? Besmette straatnaambordjes vervangen? – was goed je handen.
Discussie of Queen dan wel Eagles op nummer een moet staan, met of zonder Matthijs.
Tijden zijn als door een onzichtbaar virus besmet; je ziet het niet, maar voelt het: ‘The times they are a changin…’
Rolling Stone Magazine blikt nog wel eens terug op gouden tijden, zoals met Bob Dylan. En nu ongetwijfeld Kenny Rogers. Alles drijft weg met een onomkeerbare veranderstroom:
‘Islands in the stream, that is what we are…’