Het volgend kerstverhaal is gebaseerd op feiten. Vele geschiedkundige hebben het over het vredes wonder van kerst 1914 in de loopgraven. Maar is het echter een wonder?...Onderstaande is wonderbaarlijk maar...
's Ochtend op 25 december 1914 ziet een Duitse soldaat vanuit zijn modderige loopgraaf een Engelse soldaat in het niemandsland op zich af ziet lopen.
De soldaat twijfelt geen moment... en volgt tot verbazing van zijn kameraden het vredelievend voorbeeld. Hij loopt hem tussen de lijken, kraters en modder tegemoet, ze schudden elkaars hun hand. Nog geen dag geleden zou dit voor beide mannen onherroepelijk tot hun dood hebben geleid. Ze ontmoeten elkaar zonder dat er op hun wordt geschoten. Een taalbarrière is er niet aangezien de Duitser voor de oorlog werkzaam was in een hotel in Londen. Hij vraagt of de Engelsman zijn brief aan zijn vriendin in Londen wil versturen. Ze blijken veel gemeenschappelijk te hebben. Dat kan ook niet anders want ze zitten in dezelfde hel.
Ratten die voor hun ogen lijken aanvreten. Dood en verderf. Pijn. Modder. Kou. Honger. Loopgraafbenen. Heinwee. Luizen. Ziektes.
Algauw volgen er meerdere militairen die hun voorbeeld en staat het niemandsland vol met pratende mensen. Trouwens ieder lichaamsdeel van de militairen snakt naar rust. Is deze “vredes bijeenkomst” spontaan? Nee, op kerstavond hadden met name, volgens de propaganda verschrikkelijk Duitsers, de Engelsen / Fransen en Belgen getrakteerd op Duitse kerstliederen, zoals “Es ist ein’ Ros’ entsprungen” Dies ist der Tag den Gott
gemacht. De Engelsen hadden dat uit duizenden kelen beantwoord met Home, Sweet Home, Silent Night en zelfs met God save the Queen. De Duitsers kunnen nu niet achert blijven en zingen natuurlijk Deutschland Deutschland uber alles.
Ze gaan samen alle doden verzamelen, wat geoorloofd wordt door de officieren in de achter linies. Er volgen zelfs gemeenschappelijke massabegrafenissen, onder andere onder begeleiding van Aalmoezenier Esslemont Adems. In de middag worden er over het gehele front voetbal partijtjes gespeeld, met Duitse punthelmen als doelpaal.
Voetbal is Vrede tenminste op 1ste kerstdag 1914 in Ieper. 1 uitslag is bekend 3-1 voor de Engelsen.
In Le Touquet en Frelinghien bij de Belgische- Frans grens wordt zelfs de welbekende 3de helft langer dan gepland. Bij de grote brouwerij die in het bezit is van het 1ste Jagerbataljon wordt de voorraad gedeeld met het 1ste Bataljon van de Royal Welsh Fusiliers. 1 voordeel is natuurlijk dat de vrouw des
huizens niet kan bellen om te vragen waarom de mannen niet op tijd thuis zijn voor het eten....
Een Engelse kapper knipt de haren van enkele Duitsers zodat ze minder last van de luizen zullen hebben. Er vind ook veel ruilhandel plaat. Sigaren, chocolade, wijn en zelf winterkleding. Er zijn ook gezamenlijke hazenjacht partijen.
En valt tijdens de verbroedering geen gericht schot. Zeer opmerkelijk want van 18 juni tot 23 december 1914 waren er al ruim 160.000 Engelsen gestorven in de loopgraven, totaal zouden er alleen al 760.000 Engelsen de dood vinden in de Grote Oorlog, maar niet tijdens deze kerst. Er heerst een onbeschreven maar woordelijk vrede “You not shoot, we not shoot”. Ook het normaal constant aanwezige artillerievuur zwijgt. In de oorlogsverslagen die hedendaags nog na te lezen zijn staat dat het rustig was.
Bertie Felstad, overleefde de oorlog en werd 106 jaar. Hij vertelde iedere kerst;
“De Duitser waren mannen van het Vaderland, en wij mannen van het Moederland, en omdat de menselijke natuur nu eenmaal is zoals ze is, kregen we van de ene op de andere dag gevoel voor elkaar, en toen zijn beide zijden hun loopgraven uit gekomen en hebben we elkaar ontmoet in het Niemandsland”
Er zijn honderden foto geargiveerd van onder ander Rifleman Turner eveneens van het Londen Riffle
Birgade, die deze geschiedschrijving bevestigen. Tevens zijn er talloze brieven van Duitse, Franse en Engelse militaire bewaard gebleven die het “Wonder van kerst 1914” bevestigen. Er zijn duizenden brieven, verslagen, getuigenissen, dagboeken en oorlogsverslagen over deze vreedzame gebeurtenis bewaard gebleven. Krantenartikelen met verhalen van De kleine vrede in de Grote Oorlog zijn er nog.
Ondank de censuur zijn sommige verhalen toch gepubliceerd in de Daily Telegraph, Bristol Times en de Daily News.
Dit tot ontsteltenis van de officieren / generaals / politici die zich achter het front tegoed doen aan kerst maaltijd. Woedend waren ze. Er wordt schade van gesproken, hoe kunnen hun soldaten zich nu verbroederen met de vijand. En ene Korporaal Adolf Hitler zei dat het niet de bedoeling van oorlog was dat dit gebeurde. Tot 3 januari bleef het relatief rustig aan het front. De dagen erna voerden de officieren de druk zo hoog op dat de soldaten weer moesten gaan vechten, omdat ze anders voor het vuurpeloton werden gezet. Wat in sommige gevallen ook gebeurde. In Engeland werden officieren die meegewerkt hadden aan de kerstvrede voor de krijgsraad gesleept, de uitspraken hiervan zijn echter niet meer te achterhalen.
Wonderbaarlijk of... was het normaal menselijk gedrag wat zich afspeelde in het niemandsland tussen de loopgraven. De andere ongeveer 1550 dagen van 1ste ww waren zo verschrikkelijk onmenselijk dat het letterlijk een hel op aarde was. Juist het tegenovergestelde van een wonder.....
Denk er zelf over na. Soldaten die elkaar 1 dag voor Kerstmis van 1914 onherroepelijk de dood in zouden hebben gejacht bij elkaars aangezicht, spelen op 1ste kerstdag een partijtje voetbal, zonder scheidsrechter, want die zijn toch niet capabel genoeg om te beslissen over goed of fout. Waren de Duitse soldaten fout? Tijdens de 1ste ww of werden die ook maar door propaganda van politici in stinkende loopgraven de dood ingestuurd. De Duitsers begonnen de kleine vrede met zingen...
Zijn mensen altijd alleen maar goed of fout? Of zijn het de omstandigheden die maken/denken dat we goed doen, terwijl gewoonte / censuur / propaganda / omgeving ons een kans op dirigeren? Loopgraven Oorlog gevoed door propaganda is ook nu nog aan de order van de Oekraïense / Russische dag.
De soldaten hadden een keus, zoals bijna iedereen altijd een keus heeft, en kozen op 25 december 1914 voor zichzelf en de medemens voor vrede ongeacht hun opgedrongen haat jegens elkaar. Denk erover.
Vrolijk kerstfeest,
Inspiratiebron:
Michael Jurgs, De kleine vrede in de Grote oorlog. (Zou verfilmd kunnen worden)
Rutgers Bregman, De meeste mensen deugen.
