Koffiepauze op een mooie parkeerplaatsje langs de weg, even voor Aubenas. Het uitzicht is prachtig maar de wind is behoorlijk fris dus na even de boel verkend te hebben, kruipen we toch maar weer in de camper om binnen ons bakkie te nuttigen.
Een camperbusje stopt een paar meter verderop en een stelletje stapt uit. Veertigers, misschien vijftigers, ik vind leeftijd schatten met de jaren moeilijker worden.
Wat doe je in zo'n geval, als je zo een beetje naar anderen zit te gluren vanachter je camper-raampjes? Juist ja, je gaat fantaseren over derden.
Verliefd stelletje, gokken we. Ze lopen hand in hand wat rond, kijken dromerig naar de tegenoverliggende heuvels en wijzen elkaar passages aan op de informatie bordjes die her en der staan. Ik opper dat ze elkaar sinds kort kennen via een dating-site. Zij woont hier in de buurt en hij zag zijn kans schoon met een stout voorstel: "Ik heb pas een camper gekocht. Zou je het leuk vinden als ik je morgen kom halen voor een weekeindje in de Ardêche?". Willy doet een duit in het zakje: "Ze moest wel even slikken want wat zouden de buren ervan zeggen!"
We moeten er beiden om lachen. Wat later vind ik hem er toch een beetje niet zo enthousiast uitzien en zeg: "Hij denkt spijtig, ik had nu ook op m'n mountainbike kunnen zitten daarboven op die berg.."
Een Clio komt aanrijden en stopt bij een picnic-tafel-en-bankje. Een oudere man stapt uit, beetje bejaarde dominee type. Hij pakt een koelbox uit de auto en maakt het zich gemakkelijk. Het frisse windje is voor hem geen probleem zo te zien. Hij spreidt een kleedje op het wat koud optrekkende stenen bankje en pakt de koelbox uit. Vijf minuten later zit hij daar zo Zen te zitten, te kijken en te eten, geweldig. Ik bedenk dat ik wel een praatje met hem zou willen maken, maar wat zeg je in zo'n geval? Soms verloopt zo'n spontane kennismaking heel soepel, soms ook niet. Ik blijf maar zitten waar ik zit. Het stelletje komt weer onze kant op en stapt in het VW-busje. "Minsten 30 jaar getrouwd" is nu mij oordeel. Ach, je weet er ook niks van, je bedenkt maar wat. En wat je bedenkt heeft niets te maken met de persoon over wie je wat bedenkt, het gaat over jezelf. Het is allemaal projectie. De oudere man is ook vast geen bejaarde dominee en wellicht zelfs jonger dan wij.
We rijden weer verder. En ik bedenk me dat ik weer veel te veel tijd heb doorgebracht met allerlei intellectuele onzin projecties in plaats van gewoon de prachtige omgeving op me in te laten werken. Zoals de man aan dat tafeltje leek te doen. Of was dat ook schijn? Misschien was hij wel doodongelukkig, zo in z'n eentje.
Ik moet stoppen met al dat piekeren. Niets zeggen, niets denken. Alleen de prachtige Ardêche zien, ruiken en horen.
