"Het leven is duur!", verzuchtte mijn oma vaak.
Wat zou zij gedacht hebben van de prijzen die wij nu betalen?
Ik denk dat ze zich een rolberoerte zou schrikken en het leven zou laten.
De prijs die wij betalen voor een product komt voort uit een logisch spel van vraag en aanbod.
Dat is altijd zo geweest en zal ook altijd wel zo blijven.
Maar er is ook nog zoiets als sociaal verantwoord ondernemen.
Hoe kan het toch zijn dat alles en iedereen zucht onder de inflatie, behalve de bedrijven die handelen in fossiele brandstoffen?
Door de verhoging van de energieprijs wakkeren zij juist de inflatie aan, waardoor de economie krimpt, er minder geld bij de consument terecht komt en er dus ook minder uitgegeven kan worden aan dure dingen.
Stel nou eens, hè, stel, ik weet dat het lastig is maar denk even mee: Stel nu eens dat de Royal Dutches van deze wereld nu eens niet de prijzen verhogen maar er voor zouden kiezen om minder tot geen winst te maken?
Wat voor effect zou dat hebben op de economie?
Grondstoffen worden minder duur, eindproducten daardoor ook, zodat de economie lekker door draait. Iedereen blij!
'Gelijk doen!', hoor ik u denken maar daar komt het economische systeem om de hoek kijken.
De waarde van de aandelen van de Royal Dutches is afhankelijk van de hoeveelheid winst die er gemaakt wordt.
Niet van de hoeveelheid goodwill die een bedrijf heeft of het sociale gezicht dat ze laat zien.
Daarom lukt het niet.
Dus als we dit probleem willen oplossen, zullen we naar de bron moeten gaan.
De bron, dat zijn de aandeelhouders.
En dan met name de investeerders die snel geld willen verdienen.
De Wolven van Wall Street, zeg maar, of de Gordon Gekko's van deze wereld.
U kent ze wel; dat gajes met zoveel aardappelen in de keel dat een gemiddeld dorp in Oekraïne er een week van kan eten.
De investeringsmaatschappijen zijn de instellingen die de direct en indirect de prijzen opdrijven, opdat zij hun marges kunnen halen.
"GREED is GOOD".
Vuk de Jan-van-de-straat die met zijn modale inkomen uit twee baantjes en een oude Opel Astra probeert de eindjes aan elkaar te knopen, twee keer per dag in de file staat en daar wordt omringd door dat zelfde gajes die in hun veel te dure, geleasede elektrische bolides, met de telefoon in hun hand de openingskoersen bestuderend, coke snuivend op weg zijn naar hun volgende malafide deal die gaat over de rug van de Jan-van-de-straat in zijn derdehandse Opel Astra die naast hem staat.
En dan ook nog het lef hebben om te mopperen over de uitstoot van het oude wagentje.
Alsof hun drie vliegvakanties per jaar zo goed zijn voor het milieu.
De Royal Dutches van deze wereld zouden hier, als ze sociaal verantwoorder zouden ondernemen, iets aan kunnen doen maar ze zijn te druk met geld verdienen.
Want de aandeelhouder moet op de wenken bediend worden.
Maar hoe het dan zit met het milieu?
Wie dan leeft, wie dan zorgt.
Zij hebben genoeg geld om zich in een veranderende wereld staande te kunnen houden.
Bovendien, zij rijden toch elektrisch?
Zij zijn groen bezig met hun groene stroom, elektrische bakfiets en zonnepanelen op hun vinex woning of grachtenpand.
Nee, voor de milieuvervuiling en de klimaatverandering moet je niet bij hen zijn.
Daar kan het plebs nog wat van leren.
