Sea, sex and fun
Ik word wakker van de krekels. Het getjirp gaat een hele dag door. Maar liever tjirpende krekels dan mopperende Belgen. Want Belgen mopperen en klagen. Heel veel. Dat besef je als je in een zonnig land zit. Aan de mensen die op een bankje langs de straat zitten, je vriendelijk goedendag zeggen, en hun gesprek dan verderzetten. Met de glimlach. Bij ons is er alleen maar bad news show. Heel Griekenland staat volgens het Belgische nieuws in brand. Paniekzaaiers eerste klas. Elke Belg zou verplicht moeten worden om 1 keer per jaar minstens 1000 km ver te reizen. Corona of niet, het zou ons allen goed doen. Belgium, land of rules and depressions. Als het dan toch al vol zit van de regeltjes van wat wel en niet mag, kan dit er ook wel bij. Toch?
Neem nu Maria. Maria is een Griekse réceptioniste. Een uit de kluiten gewassen dame die neigt naar Nana Mouskouri, zelfde bril en dezelfde uitgesproken wenkbrauwen. Ze jongleert van het Grieks naar het Frans naar het Engels. Haar longinhoud moet fantastisch zijn want ze ratelt maar door, in één adem. Ze straalt zoveel positieve energie uit dat ze er de hele receptiehal' mee vult.
Ik was de enige Nederlands sprekende gast die avond van aankomst. Ik zei dat Engels of Frans ook wel ok was.
OK, zei ze. Than you have to go to eat first! You must be hungry and the kitchen closes in half an hour. Please follow me and leave your luggage with me
Wow ok, ik durfde ze niet tegen te spreken. Ze duwde me bijna de trap af, recht het restaurant binnen. Laat een Belg altijd eerst een beetje aanpassen Maria. Ga vooral niet te snel met dat Zuiders temperament Maria. Want dat kunnen koele Belgen als wij niet aan Maria, want dat zijn we niet gewoon. Trek me uit de Vlaamse klei Maria! Nu weet ik perfect wat Raymond daarmee bedoelt. We zitten vast in die verdomd stugge Vlaamse klei. Daarom dat ik weg moest. Er even tussenuit.
Gisteren besefte ik dat ik mijn pen thuis vergeten was. Even naar Maria dan maar?
Hello lady, how can I ghelp you? Ze keek over haar bril. Well I have a problem. Oh?
Yes, I forgot my pen at home. Do you have 1 for me that I can borough please?
Ow is that your problem? Ze sloeg me daar toch een bulderlach die alweer heel de lobby vulde.
I promis you Maria, I will bring it back.. Zei ik heel beleefd.
OK, but first, let me make you a contract. En alweer schaterde ze het uit. Haar lach werkte zo aanstekelijk dat ik volop meeelachte.
Een medewerker achteraan in de lobby riep haar naam, die had blijkbaar ook iets nodig.
No I'm not here, riep ze terug. I have a holiday today so leave me alone! En alweer lachte ze uit volle borst.
Ze had het druk, hoe drukker het werd, hoe harder ze bulderde van het lachen. Ze klaagt niet, ze lacht.. Zalig. I love her.
Ps: ik had jullie wel liggen met mijn titel hé. Serge Gainsbourg popte gewoon even in mijn hoofd toen ik een titel zocht.
