Een jonge vrouw zeult een zware tas met zich mee en kijkt of er een stoel vrij is op het drukke terras. Nog even genieten voordat Ernst Kuipers de aangekondigde golf afkondigt.
Toeval bestaat niet. De enige vrije stoel staat bij mijn tafeltje. ‘Is deze vrij?’ vraagt ze. ‘Ja, hoor. Ga lekker zitten. Weertje hè?’ – ze zet de zware tas naast de stoel.
‘Nog een keer hetzelfde?’ vraagt de ober.
‘Graag,’ zeg ik dorstig. ‘Wat wil jij drinken…?’
‘Heeft u ranja?’
‘Zeker, dat heb ik altijd voor de kids,’ zegt de ober met een knipoog. ‘Met een rietje?’
Haar bedroefde gezicht staat nu iets vrolijker. ‘Sophie,’ stelt ze zich voor. ‘Eindelijk rust.’
‘Op een druk Amsterdams terras?’ vraag ik verbaasd.
‘Even weg uit Den Haag,’ zegt Sophie opgelucht. ‘Ik heb ruzie met een collega.’
‘Wat doe je voor werk.’
‘Ergens in een grote Kamer praten we tegen en over elkaar. Over dingen die niet altijd leuk zijn waarbij we elkaar niet uit laten praten. En met een taalgebruik tegenwoordig… Hij noemde mij een tassendrager.’
‘Tassendrager?’
‘Ja, van mijn baas. Ik doe mijn uiterste best om die dossiers goed te lezen, paracetamol in de aanslag. Ik werd emotioneel door zijn uitlatingen, maar had ad rem moeten reageren, dat hij zijn vluchttas door bewakers laat sjouwen, al jaren en voor de rest van zijn leven door zijn haatdragende uitlatingen. Maar ja…’
’s Avonds bij Vandaag Inside wordt Sophietje besproken. Derksen lacht erom, vindt dat ze dat moet kunnen hebben. Van der Gijp lacht ook – later zal hij wel weer een ander daar de schuld van geven en niet meer uitnodigen in het programma. Bij Op1 zingt Louis zijn bekende madrigaal en heeft hij het over emotie: ‘Ik heb gehuild samen met mijn spelers.’ Hij vindt de emotie van Sophie mooi en menselijk. Rechtbankverslaggever van De Telegraaf Saskia Belleman is van mening dat Sophie zich niet zo op de kast moet laten jagen en kijkt Louis een beetje bespottend aan. ‘Er worden wel ergere dingen in de Kamer gezegd.’ Zij is natuurlijk de rechtbank gewend, om van de ergste misdadigers en zaken verslag te doen. In nette Telegraaftaal overigens. Een verdachte is nog niet per se schuldig, heeft ze geleerd.
Het GenootschapOnze Taal introduceerde onlangs ‘verikeaïsering’. Het gebruik van ‘je’ en ‘jij’ in plaats van ‘u’. Zelfs hun website is in die vorm hervormd. Dat is in de Tweede Kamer nog niet doorgedrongen, maar of je nu ‘u bent een tassendrager’ zegt of ‘jij…' Het gaat om de inhoud. Ook daar besteedt Onze Taal aandacht aan: inclusieve taal en genderinclusief woordgebruik. Niet alles kan meer gezegd worden, op straffe van beschuldigd te worden van discriminatie – nee, René van der Gijp, zowel ‘groter als mij’, ‘ik besef me’ en ‘hun hebben gezegd’ is gewoon fout en valt buiten inclusief taalgebruik. Mag je wel om lachen natuurlijk.
Zelfs de wereldwijde organisatie die over onze gezondheid waakt, is angstig aan het vernieuwen: de WHO ofwel Woke Health Organization. ‘Apenpokken is discriminerend.’ Het verwijst naar een bepaalde regio, die angstvallig nauwelijks wordt genoemd, net zomin als de ouderwetse benaming voor mannen die seks hebben met mannen waardoor het virus zich verspreidt. Zorg ervoor dat je die bultige ziekte die genoemd is naar bananen etende dieren in de dierentuin – noem het beestje vooral niet bij de naam – niet krijgt. En roep dan: ‘Joepie de poepie!’ Mag gerust, onlangs is deze uitdrukking inclusie-proof in de te Dikke Van Dale opgenomen. Tassendrager niet, want dat is een boodschappenjongen. En Johnny Lion is niet de echte naam van de zanger van het liedje ‘Ik dronk ranja met een rietje…’
