‘Voltijdsbonus’. Dat is weer een nieuw woord. Ik dacht allereerst aan bonusmoeders en -vaders die nog niet zolang geleden pleegouders werden genoemd. Een ouder ben je altijd al in volledige tijd. Om daar nu een bonus voor te krijgen…
Het is nogal verwarrend, maar er wordt iets anders bedoeld. Nederland staat internationaal gezien onderaan de lijst van het aantal uren dat er gewerkt wordt; zeker wat betreft vrouwen. Daar moet iets aan gedaan worden. Dat Nederland bovenaan de lijst met de hoogste gasprijs staat, laten we gewoon zo. Een onevenredig laag plafond, dat is alles. Als gezinnen in de schulden komen doordat ze de energierekening niet meer kunnen betalen, zullen papa en mama wel meer uren móéten gaan werken. Tenminste, als de werkgever dat wil. Maar hoe moet dat dan met de kids, bonus of niet? Nog meer en langer naar de crèche of opvang? Zijn daar genoeg krachten beschikbaar, of worden die bonusverzorgers, die ook meer uren draaien? En om opa en oma nu voor honderd procent te belasten…
Mocht er weer een coronagolfje komen, dan zitten de voltijdsbonuspapa en -mama voor honderd procent thuis te werken met de kinderen om zich heen. Papa en mama vragen zich af waarom ze in godsnaam kinderen hebben genomen als je ze toch nergens kwijt kunt.
Krijgen de kinderen wel genoeg aandacht en verzorging of rijden busjes van de kinderbescherming voor om ze op te halen? Degenen die zeker overuren gaan maken zijn de burn-outcoaches, die hopelijk als ze zelf aan de beurt zijn bij collega’s terechtkunnen.
Voltijdsbonus is het weekwoord van het Instituut voor de Nederlandse Taal. Vandaag start De week van het Nederlands. Genootschap Onze Taal besteedt aandacht aan inclusieve taal. Maar dat is de taal al. Als papa thuiswerkend aan zijn zoon en dochter vraagt: ‘Jongens, kan het wat rustiger?’ dan is toch duidelijk tegen wie hij het heeft? Ingewikkelder wordt het met bijvoorbeeld de verkiezing van Topvrouw van het jaar 2022, CEO Annette Mosman van APG – Algemene Pensioen Groep, uitvoeringsorganisatie van het ABP. Het pensioenfonds dat veel meer in kas heeft dan het ooit kan uitkeren. Die spreken een taal… niemand begrijpt ze.
Mosman is voor nieuw leiderschap – ze heeft het als rolmodel niet over het vervangen van een ouderwets geitenperkamenten koffertje door een met wieltjes, maar over het betrekken van ‘stakeholders’ bij APG – ook weer zo’n overbodig Engels woord, Onze Taal!
Mocht mevrouw Mosman morgen besluiten om even langs het stadsdeelkantoor te gaan om de V in haar paspoort te veranderen in een M, is haar uitverkiezing dan nog wel geldig? Komt die niet in het gedrang met de verkiezing van de Topman van het jaar? Dat wordt vast ruzie, zoals zo vaak met die vervelende eeuwige vrouw-manstrijd. Maar dan is er altijd het jurylid van de Topvrouwverkiezing: Arib. Misschien kan zij haar ex-voorzittershamer ter hand nemen: ‘Jongens, geen ruziemaken.’
Naar ex-voorzitster van de Tweede Kamer Arib is in het geniep door haar opvolgster Bergkamp een onderzoek ingesteld. (Voorzitter/voorzitster, opvolger/opvolgster is overigens naar keuze in te vullen.) Volgens anonieme brieven heeft Arib een schrikbewind gevoerd tijdens haar voorzitterschap – vreemd, het woord ‘voorzitsterschap’ of ‘voorzitstersschap’ schijnt niet te bestaan. Waarom Bergkamp zich geen ‘kerel’ heeft getoond door in te grijpen toen Baudet ver over de grens ging, waardoor het voltallige kabinet de Kamer uit wandelde, begrijp ik niet. Misschien zijn mannen en vrouwen toch verschillend en is het zinloos je paspoort te veranderen om er een ‘echte’ mannenstrijd van te maken. Mevrouw Arib, mevrouw Bergkamp, praat het uit, zoals vrouwen dat nu eenmaal kunnen. Hoe dat is? Weet ik veel, ik ben maar een man, ook zonder markering in mijn paspoort. Ga ergens in het Tweede Kamergebouw zitten onder het genot van een kopje koffie, geserveerd door een Kamerpersoneelslid dat nog niet is ontslagen. Beheers je, geef dat narcistische mannetje met de uil van Minerva onder zijn ene arm en een zakje lavendel onder de andere niet de kans om in te grijpen: ‘Jongens, kan het wat rustiger?’
