Voor of achter het hek? Het hangt ervan af aan welke kant je staat, of liever gezegd zit. In 1975 werd de eerste EO-Jongerendag in de Martinihal in Groningen gehouden. Hekken? Nee, christelijke jongeren konden gaan en staan waar ze wilden. Uit vrije wil sloten ze zich bij elkaar aan om te zingen over Hem die hun liefhad. Oom Andries hield wel een christelijk oogje in het zeil, want jongens en meisjes samen... Zo was dat toen, zeker onder christenen. Zoveel jaar later reist de EO weer naar Groningen, met iets oudere jongeren. Voor een hek een tafel met gasten. Als gasten in deze setting niet naar de studio kunnen komen, komen de evangelisten wel naar Ter Apel. Vervelend is dan wel dat enkele ongenode gasten achter het hek kijken naar iets wat zij niet begrijpen. In live-uitzendingen kun je helaas niet knippen. Dat hoefde Willem-Alexander ook niet, want je kunt moeilijk een asielzoekerscentrum openen – stel dat je dat zou willen – door met een schaar in een hek te knippen.
Een zangeres uit de Jordaan in Amsterdam kwam ook nog even langs in Ter Apel, met wat ingezamelde goederen. Samen met opgetrommelde vrienden is ze een bevriende supermarkt langs geweest. Een Jumbopakket aan goederen was het resultaat. Fijn om te weten dat naast de christenen van de EO er ook nog andere mensen zijn die zich naar vermogen om de medemens bekommeren. Maar juist dat vermogen komt nu onder druk te staan, zullen we op de derde dinsdag in september horen. Uitkeringen gaan omhoog, inkomstenbelasting omlaag, maar vermogen wordt zwaarder belast. En bedrijven gaan meer belasting betalen. Een oude vraag: wie betaalt uiteindelijk de prijs? – de hekken van de voedselbank staan nu al wijd open en je huis verwarmen wordt onbetaalbaar.
Consuminderen is een werkwoord dat gepredikt wordt door de elite met het vette der aarde. Het jongetje Schimmelpenninck, dat alles heeft uitgevonden en verbeterd zonder levenservaring, wil vermogen meer belasten in plaats van arbeid. Hierdoor zal de bekende ‘Jan’ klem komen te zitten. Jarenlang gezwoegd voor zijn hypotheek, over iedere gulden en euro netjes belasting betaald. Belasting over zijn geringe opgebouwde vermogen – en niet door geboorte verkregen – is dus dubbel. Nu met pensioen. Zijn spaargeld ligt uitgebuikt te rusten op de bank. Al jaren. Een nieuw bankstel, dat kan nog wel.
Jan telt zijn stappen, iedere dag, want dat moet. Voor het hek van de nieuwbouwwijk in aanbouw staat hij stil. Links de sociale huurwoningen waar anderen voor in aanmerking komen en rechts de vrije sector. Onbetaalbaar. Dan maar blijven wonen in zijn oude en te grote tochtige huis met bakstenen als bewegingsloos vermogen. Morgen moet Jan zoals iedereen naar de Grand Prix van Zandvoort. Maar met bakstenen kun je de toegangsgrandprix niet betalen. Jaren geleden zag Jan Jantje Lammers daar al racen, toen je nog fatsoenlijk door het hek kon glippen.
