Een oude foto. Ik word terug gekatapulteerd naar 33 jaar terug. Ik was toen 18. De foto toont mezelf, veel jonger, veel slanker, damn... jaloers zijn op jezelf is weer een nieuw gevoel.
De foto geeft exact de tijdsgeest van toen weer. Je had een duidelijke mode-stijl keuze. Ofwel was je eerder into hardrock, ofwel ging je richting new wave. Al liepen die stijlen ook wel eens door elkaar. Niemand nam er aanstoot aan.
Meer dan een zwarte kohlpotloodlijn onder de ogen was er niet nodig. Duck pozes bestonden toen niet. Gelukkig maar. De huidige generatie is goed gejost als ze zichzelf binnen dit en dertig jaar nog eens willen terugzien op foto. Eentje met een normale gezichtsuitdrukking is goed voor het nageslacht ook. Kijk... Zo zag oma eruit toen ze jong was. En die kleine zal hoogstwaarschijnlijk eerst de mond even vergelijken.
We waren 18...de wereld lag aan onze voeten.
Behalve het zakgeld dat we af en toe kregen, enkel bij speciale gelegenheden in mijn geval, en met kerst en Pasen en met een goed rapport wat nieuwe kledij, hadden we verder geen bezittingen. Behalve een fiets, van het plechtige communiegeld.
Maar.. We waren wel gelukkig. De tijdgeest was goed en rustig. We hadden geen gsm. We spraken af face to face. En iedereen was er. We hadden niets en toch veel. Vrijheid en rock and roll, zonder dat we het beseften.
We namen niet elke dag het woord "genieten" in de mond. We kenden het woord "depressie" en "burn out" nog niet. Dat is pas later uitgevonden.
Times are changing and I'm changing too... Zong Stevie Nicks vorig jaar op Werchter Boutique. En zo is het. Maar af en toe eens teruggaan naar onszelf, naar onze onschuld en kinderlijke naïviteit... Dat kost geen geld en is zo mooi.
