Eens in de zoveel tijd mikt de krantenbezorger per ongeluk een Volkskrant in de brievenbus. Mijn oog viel op een interview met Sigrid Kaag, de nieuwe lijsttrekker van D66. Ze wil heel graag premier worden en het schijnt nogal belangrijk te zijn dat ze een vrouw is.

Mevrouw Kaag, ex-werknemer van Shell, gooit en passant een bommetje op “een arbeidsmarkt en een politiek die op te veel plekken dominant blank en man is.” Zo hé, alsof het niets. Kopje thee, koekje erbij?

Mijn belangstelling is geprikkeld. De interviewer gaat Sigrid nu vast kritisch ondervragen over deze ongezouten mening. “Wat bedoelt u precies?”, “Is dat wel zo?”, enzovoort. Bij de Volkskrant werkt journalistiek echter net iets anders. De interviewer wijst de nietsvermoedende Kaag direct op een ideologische onzuiverheid: “U zegt blank”? O jee! Ze ziet gelukkig in dat ze heeft gezondigd en komt tot inkeer: “Ja, nee, wit is het tegenwoordig. White, wit, dat is het correcte woord.”

Brrr…

De ‘kwaliteitskranten’ zouden afstand moeten nemen van het politiek-correcte, feministische discours dat ze hebben omarmd. De beeldvorming over ‘de witte man’ is op te veel plekken dominant negatief. Hoewel dezelfde media normaal gesproken elke hint van groepsdiscriminatie zorgvuldig vermijden, wordt zonder blikken of blozen gesproken over positieve discriminatie en quota voor Henk en Imco. Waarom? Omdat ze nu eenmaal behoren tot die gehate (geconstrueerde) groep die alles zou hebben verpest voor de rest: “de witte man”.

Die vervelende witte mannen toch. “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.” Geldt artikel 1 van de grondwet, destijds opgesteld door witte mannen, nog steeds voor iedereen? Of hangt dat af van de huidskleur?

Je zou het niet zeggen als je de kranten leest, maar er zijn bijzonder veel ‘witte’ mannen die een positieve bijdrage leveren aan de maatschappij. Ze zijn vrachtwagenchauffeur, buurtwerker, vuilnisman, bierconsument, briljant columnist. Moeten zij zich schamen voor wat ze doen, omdat ‘de arbeidsmarkt 'op te veel plekken dominant blank en man’ zou zijn? Wat moeten zij ervan denken als Sigrid Kaag straks quota op basis van huidskleur en geslacht invoert? “Oh ja, dat is wel prima, dan solliciteer ik gewoon naar een andere baan?” Of stappen ze dan eerder over naar Forum en dat soort partijen, omdat ze zich onheus bejegend voelen? U mag het zeggen.