‘ZE’
In combinatie met een werkwoord heeft ‘ze’ een prominente plaats in ons leven. Ze zeggen, ze willen, ze vinden…
Eigenlijk bestaan ‘ze’ om ons leven gemakkelijker, duidelijker en veiliger (misschien een tikkeltje saai) te maken. Als jouw directe collega zegt dat ‘ze’ bij de KNMI aan het einde van de middag slecht weer opgeven, stap jij voor de file in je auto en draai je je laatste werkuren thuis. Je koffiemachine maalt verse bonen en laat het dan met water in je kopje druppelen. ‘Ze’ hadden immers beoordeeld dat een bakkie pleur uit dit apparaat het beste in smaak was. Maar ‘ze’ hadden er niet bij vermeld dat bij elke maling van een portie koffiebonen minstens drie F16’s overvliegen. ‘We’ nemen ‘ze’ op de koop toe.
Wanneer gevestigde merken in de autobranche de komende vijf jaar bepalen dat roze auto’s dé nieuwe trend zijn, zul je ‘ze’ veel vaker op de weg tegenkomen. En wie dacht enkele jaren terug de seventies weer in de woonkamer te zien? Echt he, met en zonder gevoel voor woninginrichting, ben je binnen no-time weer bij de glazen salontafel en bruine tegeltjes met oranje bloemmotief, ze staan immers in interieurbladen en zijn in woonwinkels niet aan te slepen. Steigerhout is achterhaald, wat ik je brom. Of tijdloos, wacht maar.
Maar 'ze' hadden er niet bij vermeld dat bij elke maling van een portie koffiebonen minstens drie F16’s overvliegen'
Of we nu willen of niet, we gaan heel vaak af op ‘ze’. ‘Ze’ was, is en blijft gemiddeld, dus als je niet doet wat ‘ze’ vinden, ben jij uniek, raar, gek of apart. Geeft jou dat een fijn gevoel? Houden zo. Als je voor veilig kiest, ga dan vooral af op ‘ze’, voor jou maken en houden ‘ze’ het leven makkelijker, je hoeft zelf niet overdreven hard na te denken. Ook dat geeft een gevoel, vul zelf maar in of je er wel bij vaart. Eigenlijk is ‘ze’ een maatstaf. Een standaard, een ongeschreven wet. Eentje die – bij onjuist gebruik- misschien wel harder straft dan een rechterlijke uitspraak.
Wanneer je ‘ze’ verandert in mijn naam, Marije, klinkt de boodschap toch anders. Want als je collega jou vertelt dat Marije met een vinger in de lucht naar achtereenvolgens de windgong en wolken keek en had gezegd dat er regen aankomt… Race je dan ook naar huis voor je bakje koffie met drie keer 112 dB? Welnee, je blijft zitten en sukkelt enkele uren later stapvoets in je overdekte vierwieler door de stromende regen. Binnen enkele jaren de Nederlandse wegen bezaaid met roze auto’s zegt Marije? Hahaha, je lacht en grapt over de optie van het aanschaffen van een parelkettinkje boven de grill. Haar neem je niet serieus, want dat doen ‘ze’ echt niet.
De politieke nieuwe binnenkomer waar ‘ze’ niet meer omheen kunnen, BBB. Zullen we die morgen ZEB noemen? Voor deze partij zijn er immers veel mensen de stemhokjes ingedoken. Doelgerichte vlaggendraaiers en ‘ze’wevende kiezers die een ander geluid proberen neer te zetten. Ze heeft dat goed gedaan! ‘Ze’ kunnen je een hoop brengen, maar als je nog eens zo iemand zijn of haar kop boven het maaiveld ziet uitsteken, bedenk dat hij of zij wellicht de voorloper van ‘ze’ is.
