@W.J. (Hans) VilleriusJe hebt gelijk Hans wat die dieren betreft. Neemt niet weg dat ik het na het lezen van jouw commentaar zo trots ben als een aap met zeven lullen. Ik heb nog even overwogen om het laatste taboe te doorbreken: dierenseks! Maar ach, ik kan het de arme schapen niet aandoen.
Hoi Annika, ik wil best feedback geven op je verhaal. Ik ben voorzichtig geworden, omdat soms schrijvers feedback persoonlijk opvatten. Maar volgens mij sta jij er welwillend tegenover. Laat maar weten. Dat gezegd hebbende, in ieder geval moet je even kijken naar de leeftijd van de baby's, die klopt niet: Eerste alinea: "ze heeft haar kleinkind al vier maanden niet gezien" Een-na-laatste alinea: "Het zijn twee meisjes van drie maanden."
het leest makkelijk weg. vooral de alinea over de kosten,die heb ik lekker nog een keer gelezen. 4 sterren zijn zeker verdiend (en dat Lima in Peru ligt, vergeten we gewoon 😉)
Heer Fitzgerald, wat hebt u toch met dieren? In het verleden berispte ik u al eens, dat u een gekooide tijger in uw tekst liet ijsberen. En nu laat u zomaar toe, dat wellust in een wild paard transformeert. Dit beest brengt dan weer een verandering in uw held teweeg. Die wordt op zijn beurt een doldwaze stier: Verwonderlijker dan twee beren die broodjes smeren! Gelukkig geen spelfout in de titel. Daarom sla ik uw vrijmoedige verhaal iets hoger aan dan 'De barbeque' van Jane Doo.
Onderhoudend verhaal over oude mensen en de dingen die voorbijgaan. Beter dan je laatste, nogal magere 55woordenstukje over een ontgoochelde bejaarde vrouw. Toch twee aanmerkinkjes: Pater Payton (de eerste alinea) is hoogstwaarschijnlijk 'the Rosary Priest' Patrick Peyton. En de sloppenwijken van Lima (voorlaatste alinea) liggen, denk ik, niet aan Chileense zandwegen (laatste alinea).
Elsbeth, ik vind het fijn dat je verder wil lezen maar dan moet je wel je e-mailadres naar mijn 4evelyn.wight@gmail.com sturen. Ik neem aan dat je deel 6 nog gelezen had?
@Maryse Van Halik ben zelf erg van de leestekens. maar, dat gezegd hebbende, een bewuste keuze om leestekens te laten, kan bijzondere leeservaringen opleveren. de lezer zal zelf het ritme moeten pakken. ik vind het leuk om via je commentaar ook nog een kijkje in je dichtershoofd te krijgen.
@Aimé SensibiléHeb je het gedicht op je smartphone gelezen? Hier is het inderdaad een onbedoelde verdeling in woordgroepen. Toch op de mijne. Op de computer zou het moeten zichtbaar zijn als een boom: bovenaan smal, breder naar het midden toe en daarna opnieuw smaller waarbij de laatste woorden de stam van de boom zijn (de boom als verwijzing naar het bos). Ik denk dat in die vorm en ondanks het gebrek aan leestekens het gedicht een stuk leesbaarder zou moeten zijn. Het is wel een bewuste keuze om geen leestekens te gebruiken. Ik wou er de snelheid van een ree mee weergeven, maar in weze moeten al mijn gedichten snel gelezen worden waarbij ik leestekens verstorend vind. Waarom weet ik ook niet 😀.
ik wil best feedback geven op je verhaal. Ik ben voorzichtig geworden, omdat soms schrijvers feedback persoonlijk opvatten. Maar volgens mij sta jij er welwillend tegenover. Laat maar weten.
Dat gezegd hebbende, in ieder geval moet je even kijken naar de leeftijd van de baby's, die klopt niet:
Eerste alinea: "ze heeft haar kleinkind al vier maanden niet gezien"
Een-na-laatste alinea: "Het zijn twee meisjes van drie maanden."