Onlangs hebben we afscheid genomen van onze nicht. De ontroerende herdenkingsdienst was een liefdevolle ode aan haar leven thuis en in de zorginstelling.
We zagen haar niet zo vaak, toch wisten we direct iets te benoemen wat haar kenmerkte: een blik, gebaar, uitspraak of een uiting van blijdschap, zorg, humor, verdriet of angst. Ze was emotioneel een open boek.
Wat achterblijft is diep respect voor de zorg waarmee haar omgeving Karin heeft omringd. In het bijzonder haar ijzersterke, inmiddels hoogbejaarde moeder. Plus de onuitwisbare herinnering aan een vrouw die met haar beperkingen onze verbeterpunten glashelder blootlegde. Wat een gave.

Meer op: https://robertbeernink.nl/