Terugblikken op een jaar is al niet prettig, laat staan op een heel decennium. Vluchtend voor vileine spoken zette ik mijn denkwijze in de standaardstand van de natuur: onverschillig. Zo ontrafelde ik, en passant, het grootste mysterie van het universum: wat was voor de oerknal? Eerst de andere kant op kijken: wat is materie in een oneindig uitgedijde ruimte? Een lastige gedachtesprong: in oneindigheid is iets niets! Waarmee begon alles dan? Met niets: een oneindig kleine ruimte! Hoe je ook kijkt: we komen uit niets, gaan naar niets en tussendoor proberen we er iets van te maken. Troostrijk, toch?

Meer op: https://robertbeernink.nl/sub/binnendoordenker/