Ik heb meestal meestal een goed humeur , behalve als ik alleen ben, boodschappen moet doen, mijn zoon en dochter komen eten en ik weet niet wat, mijn haren moet wassen en als de glazenwasser alwéér langs komt om vijf euro te innen, die ik dan niet in huis heb, omdat ik alles met mijn pasje betaal.
Maar goed, voor de rest valt het wel mee.
Alleen.. als het volle maan is, dan is mijn humeur verschrikkelijk! Laatst was het supervolle maan (zo noem je dat, geloof ik) en ik deed niets dan schelden en huilen en mezelf beklagen dat ik me zo beroerd voelde.
Dat was niet leuk. Het sluiten van de gordijnen hielp niet, ook niet het lezen van verontruste stukjes in de krant van arme sloebers die er ook last van hadden. Hoewel, een beetje hielp het wel.
Ik besloot een fles wijn uit de kast te halen. Een dure. Nog van mijn derde huwelijk en dat is al een tijdje geleden...
Ik draaide de kurk eraf, al grienend over verloren dromen. Ik pakte een mooi kristallen glas, schonk het zo vol mogelijk en installeerde me op de bank, met de muziek van Stefan Hauser op de achtergrond.
Zo, dit moet toch helpen? Ik nam een slok. Bah, die wijn was bedorven, de smaak was vreselijk. Of zou het van die verdomde maan komen? Ik opende het raam, schold de gele bol verrot, nam een paar pilsjes en dook mijn bed in.