Twee turven hoog, was ik
toen je mijn moeder bedroog en
huis en haard voortijdig verliet en
Ik riep, maar je niet luisterde:
het was te laat.
Mijn stem ebde weg, in het luchtledige:
Ik bleef achter
Kaal huis van leeg gevoel
Waar ook moeder haar tranen depte,
met haar laatste en mijn eerste herinnering:
Je stond bij de trap,
had een ander,
haalde mij aan en ik gaf kopjes.
“Sterk zijn, jij bent nu de man in huis.”
Mijn leven was voorbij, toen al:
Vijf jaar oud en twee turven hoog,
toen je mij en mijn moeder bedroog.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Gedicht waarin met spot (bijvoorbeeld ironie, sarcasme, of karikatuur) op directe of minder directe wijze kritiek wordt geleverd op bepaalde personen, instituties of kwesties die een zeker maatschappelijk en/of politiek belang hebben.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.