De voor- en achterdeur, overal gaat isolatiemateriaal tegenaan. Ze kunnen me wat: ‘Corona-oudje’. Waarom dat verbindingsstreepje? – zwaar verdacht natuurlijk.
Als ze je buiten zien lopen ben je een coronaoverlever, zonder koppelteken, want het ligt niet voor de hand dat je het als oudere overleeft. Sterker nog: liever verzorgen ze je corona-uitvaart.
‘Verbinden’. Waarom moet ik verbinden en een ander egostrelend met mij? Voor mijn zwachtel heb ik geen thuishulp met app nodig. Dank je wel!
Nee hoor, er komt hier geen app door de muren. Ik heb niet zo’n telefoon, maar je weet maar nooit. Als nicht Alida weer belt, moet ze het kort houden; leg de overheid maar eens uit dat die hoest door haar Zware Van Nelle komt.
‘Die app vertelt je precies wanneer het gaat regenen, Vreeswijk. Dan had je niet in die stortbui gefietst. Met jouw oude Nokia kun je niet eens foto’s nemen.’
‘Ik bel toch ook niet met mijn fototoestel, nicht Alida. Een smartphone is veel te duur.’
‘Niet als je er een abonnement bij afsluit.’
‘Dan krijg ik een BKR-registratie aan de natte onderbroek.’
‘Je zult wel moeten, Vreeswijk. Die corona-app…’
‘Dan weten ze helemaal alles van je…’
‘Als je in een besmette omgeving bent geweest, krijg je daar bericht over en blijf je uit elkaars buurt. En dan kun je mij gelijk appen dat je niet kunt komen om mijn steunkousen aan te trekken.’
‘Waar kun je die smartphones voordelig kopen, Alida?’
‘Nou, bijzonder handig die weer-app, nicht Alida. Heb ik de jas net dicht, de paraplu uit de bak gehaald, hoor ik dat pingeltje. Ik doe de paraplu weer in de bak, de jas los, rits de binnenzak open, pak de mobiel uit het plastic boterhamzakje en zie nadat ik drie keer mis heb getikt dat het over drie minuten gaat regenen. Het duurt twee minuten voordat ik de mobiel in het zakje heb gestopt, in de binnenzak heb gedaan en de jas weer dichtgeknoopt. De apotheek is hier vijf minuten vandaan, dus je begrijpt dat ik dat nooit red zonder een stortbui van vier minuten op de kop te krijgen. Je zult toch echt zelf je steunkousen moeten halen, Alida.’
Op losse schroeven... Zittend op een vreemd bed, denk ik na. Het kraakt. Er missen schroeven. Was het zoals ik het verwacht had? Was het zoals ik het gehoopt had? Was het zoals het me toegezegd was? Op...