Waarzegger

'Doodgaan is wakker worden uit het leven,' zei hij.
Ik vroeg: 'Dus het leven is een droom?'
'Ja,' zei hij. 'In zekere zin wel.'
'Verwerk ik dan ook iets, tijdens het leven?'
'Jawel ... ' Hij krabde even over zijn scalp.
Het duurde te lang voor mij, dus ik vroeg: 'wat dan?'
'De ongeneugten van het Universum zei hij. Daar dient je leven toe.'
'Om de ongeneugten van het Universum te verwerken?'
'Jawel.'
'Hoezo dat dan?'
'Je weet dat massa eigenlijk vertraagde energie is?'
'Nee, dat weet ik niet. Dat weet ik helemaal niet, zelfs.'
'Ahem.' Hij schraapte zijn keel. 'Ja, dat is dus zo.'
'Ok, dan. Dus?'
'Dus alles is energie, en ook is alles één.'
'Alles is één?'
'Ja, één en al hetzelfde, maar er is ook betekenis!'
'Alles is hetzelfde, maar er is betekenis?'
'Ja, liefde versus destructie. Daar draait het Universum om.'
'Hetzelfde universum dat ijskoud is, en compleet onverschillig lijkt zover we kijken?'
'Ja, dat universum.'
'Dat ijskoud is en bijna alle leven ontbreekt voor zover we kijken?'
'Ja, maar het hele Universum, dat buiten ons ligt en tegelijkertijd beslagen ligt in je hart. In jou. Waardoor je leeft, en het Universum zelf te verwerken krijgt.'
'Oh, op die manier betekenis dus.'
'Ja.'
'En wat gebeurt er dan als ik doodga?'
'Ja, dan word je terug één met het Universum.'
'Word ik ook beoordeeld of zo?'
'Nee, je wordt gewoon wakker.'
'Aha.'
'Ben je blij?'
'Bwa.'
'Beetje blij?'
'Nah.'
'Dat is dan toch zestig euro, onze sessie zit erop.'