Ik hijs mijzelf omhoog. Slecht met de groots mogelijk moeite  weet ik de zwaartekracht te trotseren...

Pfff, ik zit ... al tolt de wereld om mij heen en is het net of ik een borrel te veel op heb. 

Mijn spillepoten van benen bungelen over de bedrand heen en gedragen zich als onwillige hompen vlees. Mijn wanstaltige lijf zie ik weerspiegeld in de klinische blik van de neuroloog, die vlak voor mij komt staan en met een reflexhamer mijn reflexen slaat.

‘Je zult nooit meer dan vijftig meter kunnen lopen,’ zegt de lulhannes in het kwadraat.

Mijn lieve schat slikt, mijn spierspanning neemt onwillekeurig toe....

De kniepees reflex werkt klaarblijkelijk nog wel.