Eerst stond ik doodsangst uit als ze ging skeeleren. Nu zit ze bewegingsloos op een yogamatje. In lotushouding met haar handen open en vingers naar het plafond gericht. Ze ontvangt meer zenders dan de tv, waarvan het geluid uit moet. Ik heb een koptelefoon aangeschaft om toch maar de gemanipuleerde voetbalgeluiden op te vangen.
In de spiegel zie ik mezelf met die koptelefoon en haar als een Boeddhabeeld – je kunt corona niet overal de schuld van geven.

’s Morgens hoor ik haar geschreeuw door mijn oordopjes heen. Maar toch is een koude douche goed voor haar mindset en alles waar ze voorheen geen last van had totdat ze door sociale mediacoaches gemanipuleerd werd. En dan zegt ze ook nog: ‘Nice!’