De man had zich de hele dag in de bossen verscholen gehouden en nu de zon langzaam plaatsmaakte voor de schemering waagde hij het zijn tocht te vervolgen . Het duurde niet lang voordat hij op een weg stuitte. Hij liep naar het midden en tuurde het onafzienbare asfalt af. Door de dunne zolen van zijn slecht passende schoenen voelde hij het nog nagloeien van de zinderende hitte. Hij hield een hand boven zijn ogen en zag in de verte iets aan komen rijden. Het was nog ver weg maar als de bestuurder dezelfde snelheid hield was hij binnen twee minuten bij hem. De man bleef op de weg staan. Het was een risico maar hij kon niet anders. Hij had domweg geen keuze. Hij tuurde ingespannen naar de naderende auto en zag dat het een oude Dodge Pickup was die met volle snelheid op hem af reed.
Een paar meter voor hem kwam de Dodge tot stilstand in een wolk van stof ,gepiep van remmen en brandend rubber. Stilte die alleen werd verbroken door het tikken van de afkoelende motor.
Een portier zwaaide open en een rood verbrand gezicht keek hem aan. Een zwarte baard en een strooien hoed op.
'Ben je levensmoe?'
'Ik heb een lift nodig.'
'Waar wil je heen?'
'Weg van hier.'
' Ben je op de vlucht?'
Hij antwoordde niet, trok met enige moeite de gouden ring van zijn vuile vinger.
'28 karaat. Als je me meeneemt is ie voor jou.'
'Ik heet Ben. Stap maar in.'
De man liep om de auto heen.
Ben startte de motor, schakelde en reed weg. Hij wierp een korte blik op de man naast hem.
'Ik hoef je ring niet, vriend. Ik ben niet gek.'
De man trok een wenkbrauw op.
'We zitten hier vlakbij de staatsgevangenis. Je hebt kleren aan die je niet passen. De schoenen die je draagt zijn te klein. Als ik mocht gokken, zou ik zeggen dat je bent ontsnapt. '
Tevreden over zijn opmerkzaamheid verstevigde Ben zijn greep op het stuur.
'Ik neem je mee tot de dichtstbijzijnde stad. Dan gooi ik je eruit en ben je op zelf aangewezen.'
De man knikte haast onmerkbaar en leunde ontspannen achterover. Na een paar minuten keek hij Ben aan met een geamuseerde blik op zijn gezicht.
'Wat?'
'Je neemt aan wat voor de hand ligt.'
Ben schoof zonder zijn ogen van de weg te houden de hoed op zijn achterhoofd en krabde zijn voorhoofd. Zijn stem klonk aarzelend.
'Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.'
'Ik heb een dochter van twaalf jaar, Jessica  heet ze. Mijn enige kind en ik ben stapelgek op haar.'
Ben knikte. Zijn handen begonnen te trillen aan het stuur.
'Vorige maand is ze verkracht door een zieke klootzak toen ze van school naar huis fietste.'
Hij keek Ben aan en glimlachte.
'Een kind van twaalf. Wat vind je daarvan. Ben je dan een zieke klootzak, of niet. En weet je wat ze me vertelde? '
Met een ruk trok Ben de pickup de weg af, remde en stuurde de berm in. De man was sneller. Ben voelde het koude staal van een loop tegen zijn hoofd gedrukt.
'In de hel wachtten ze op je, Ben.'
Ben begon te gillen maar na twee knallen gilde hij niet meer. Ben hing half uit de auto met twee kogels in zijn hoofd. Hij was morsdood. De man gaf hem een trap na.
Tevreden neuriënd schoof hij op de plaats van Ben en stuurde de pick up uit de berm.
Als hij doorreed kon hij voor middernacht thuis zijn.

.