Klokslag zeven uur lukt hij al de oren van je kop, de dame achter de bar vlucht de zaal in , om hartgrondig de vloer te moppen . Gerard  lijkt zich van geen kwaad bewust en ratelt ondertussen maar door . Zijn lichaam breed uitgestald en zijn broek hoog opgetrokken.Ook in de sportzaal dringt zijn reflectie in de spiegel  zich hinderlijk aan mij op. Daar ligt hij  te rollebollen in zijn eigen zweet.  Ja zijn lijfelijkheid is zeer zeker geen  bezienswaardigheid  in de ogen van de heersende norm aldaar.  De beste man  is ontegenzeggelijk deel van het meubilair, maar wordt willens en wetens verguisd  en ik word meegezeuld  in het  gefluister van de onderwereld. De onzichtbare hand die mijn hart  omklemt is deel van de heersende opvatting: dat wij goden zijn in mensengedaante .