Ze gaat lang met zichzelf in conclaaf. Uiteindelijk haalt ze haar kanten zomerjurkje uit de kast en doet make-up op. Mooi weer, te lang binnen gezeten. Lekker een terrasje pikken.

‘In je kracht staan.’ ‘Stappen maken.’ Zie dat maar eens voor elkaar te krijgen op hoge hakken. Dan heb je ook niet veel aan een juiste ‘mindset’.

‘Robèrt’, heet haar vrouwencoach. Een vrouw die zichzelf ‘vriendin’ noemt, had hem aanbevolen. In een steeds genderneutralere wereld, schijnt Robèrt precies te weten wat er in een vrouw om zou moeten gaan, omdat hij als man weet wat een man fijn vindt. Haal je de koekoek! Haar opmerkingen hierover vond Robèrt niet grappig. Zij zijn facturen niet. En het succesverhaal van anderen hoeft niet dat van haar te zijn. ‘Als je binnen blijft zitten gebeurt er niets,’ was het enige bruikbare, dure advies. Inclusief btw. Dat wel.

Waarom kijken mensen haar zo aan? Te veel make-up of juist te weinig?
‘Een witte wijn graag.’ Ze kijkt naar een leuke jongen en een mooi meisje; ze lachen, en drinken uit hetzelfde glas.
‘Is deze stoel bezet?’ vraagt een aantrekkelijke man.
‘Nee… nee…’ stottert ze haast. Ze schuift wat op voor toenadering en vraagt iets wat ze vroeger nooit zou hebben gedurfd. Maar volgens Robèrt houden mannen ervan als een vrouw het initiatief neemt: ‘Wil je wat drinken?’
‘Uh… nee, dank je.’

‘O, ik begrijp het wel’ – zie je nou, dat schrikt mannen af. Of ze heeft ‘het’ niet meer, dat kan natuurlijk ook.

‘Ik zit aan dat tafeltje daar en mijn vriendin komt er zo aan,’ zegt de man.
De rouge van vanmorgen was niet nodig geweest…

Wat was het leven toch mooi toen ze nog in zichzelf geloofde.