Oke pap, deze brief is in eerste instantie voor mijzelf.
Jouw lichamelijke dood raakt voor mij aan de grondbeginselen van het bestaan.
Je gezicht, je zachte ogen, voor mij leef je nog en als meer dan een hersenschim of vervlogen herinnering.
Pap hoe is het daarboven?
Of praat ik nu tegen het luchtledige, ben je uiteengevallen in atomen en bevlek je de ether met elektromagnetische restanten.
Ooit lachte je mij vierkant in mijn gezicht uit, toen ik refereerde aan het hiernamaals.
‘Hoe kan je zo dom zijn, mijn oudste zoon?’
Je schudde je hoofd...
Als natuurkundige wou je bewijs zien....
‘Geloof is niet meer dan opium voor het volk.’ citeerde je Karl Marx.
Ik knikte al was ik het er hartstochtelijk mee oneens.
Deze brief stuur ik daarom aangetekend op.
Hopelijk heb ik dan niet het laatste woord.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.