Geachte noodzakelijk kwaadaardigen van de zorg voor kinderen,

 

U bent het; die de jeugd bescherming biedt maar dan met als hoofddoel matigheid. U begunstigt vooral uw éigen tijd en heeft eigenlijk nooit de wil gehad een sleutel tot verbinding aan te reiken.

Uw zorg was geen steun en toeverlaat maar zorgt dat alle steun hen uiteindelijk verlaat. U heeft de kinderen twee dingen geleerd: iso'leren', en als kers op de taart leerde u de kinderen antisociaal zijn zodat zij in het plaatje passen die hoort bij jeugd waar zorgen over zijn.

 

U maakte het onomkeerbaar, want het scheelt veel werk als een ieders rechten zo krom zijn als een hoepel. Voortijdig en nadien viel u de kinderen bijzonder weinig bij wat als concequentie heeft dat er nu níemand meer is die ze vertrouwen. Uw steun moet op ondersteunen lijken maar met Oost-Indische rugdekking.

 

Zijn de kinderen uiteindelijk beter af of afgezonderd? En is hun schade nu ontstaan door aan- of afwezigheid van de ouders?