Ontgoocheld kijkt Willem zijn buurman Dave, met wie hij gescheiden door het tuinhek praat, aan en zegt na een lange stilte:
'Dit is een grapje hoop ik.'
'Nee hoor. Ik ging ervan uit dat je het wel wist, gezien je bij de NASA werkt. Of, dat kan ook, verzwijg je me de waarheid, omdat je daartoe verplicht bent.'
'Dit.... dit is te absurd voor woorden. Je weet al jaren dat ik daar werk. We praten regelmatig over de ruimte. Dus waarom kom je hier nu pas mee?'
'Al die tijd wachtte ik tot je me de waarheid zou vertellen. Maar ik weet nu dat je dat nooit zult doen.'
'Ongelofelijk... En ik maar denken dat je een weldenkend mens bent. Ik beëindig dit gesprek, dit is absurd. Dag!'
Willem neemt voor om Dave voortaan te negeren en waarschuwt zijn vrouw dat het wellicht een gevaarlijke gek is. Wat heeft hij er nu spijt van dat hij hem een uitnodiging heeft gegeven voor de persvoorlichting van de NASA volgende week, die over de eerste bemande reis naar mars gaat.
Als het zover is, die voorlichting, zit Willem angstig voor wat komen gaat aan tafel met collega's en directeur Jan Möller op een podium tegenover het publiek, waarin Dave aanwezig is. Terecht, blijkt, want op zeker moment steekt Dave zijn hand op en krijgt het woord. Hij gaat staan en zegt:
'Mijn naam is Dave Mandemaker, stichter en voorzitter van De Waarheid, te vinden op www.dewaarheid.com. Onze leden willen weten waarom U wil doen geloven dat de aarde rond is.'
Het is even stil in de zaal. Hier en daar ontstaat zacht gegrinnik.
'Dit is de man die ervoor heeft gezorgd dat het geloof in een platte aarde de laatste jaren de kop opsteekt,' fluistert één van Willems collega's. 'Hij zet zijn bewering kracht bij met de meest absurde theorieën en verdraaide feiten. Hij heeft duizenden volgelingen.'
Ondetussen wordt er in het publiek volop gelachen, maar daar let Dave niet op.
'We zouden hem de ruimte in moeten sturen opdat ie zelf ziet dat de aarde rond is en zijn stompzinnigheden van het internet verwijdert zodra hij terug is,' bromt Willem.
Dat is bedoeld als grap. Maar Möller kijkt hem verrast aan en zegt:
'Dat is een geweldig idee. Dan kan hij zijn vergissing rechtzetten en het is nog een geweldige publiciteitsstunt ook!'
Hij wendt zich toch Dave:
'Dan nodig ik U uit om overmorgen mee te vliegen met de spaceshuttle, zodat U kunt zien dat de aarde rond is.'
'De raampjes in de shuttle kunnen beeldschermen zijn, daar vangt U mij niet mee.'
'U mag de shuttle heel even verlaten.'
'Prima, maar ik laat me niet omkopen. Als ik terug ben vertel ik precies wat ik heb gezien. En ik neem een camera mee, zodat ik bewijs heb.'
'Meneer Mandemaker, wij wensen niet anders.'
Als publiciteitsstunt heeft het zijn doel niet gemist, op de bewuste dag wordt Dave voor de ingang van het NASA-gebouw opgewacht door verslaggevers en journalisten uit verschillende landen.
'Dave, het Wetenschappelijke Weekblad heeft je genomineerd voor domkop van het jaar. Denk je dat te winnen?' vraagt iemand hem.
'Dave, je wordt door de hele wereld uitgelachen, hoe voelt dat nu?' vraagt iemand anders.
Dave glimlacht.
'Wie het laatst lacht lacht het best. Als ik terug kom zullen we wel eens zien wie hier de dommerik is.'
Hij betreedt het gebouw. Daar komt hij Willem tegen, die hem met een bespottende lach aanspreekt:
Succes daarboven, Tesla!'
Voor het vertrek komt Möller hem geluk wensen. Dave geeft hem een envelop en vraagt hem die pas te openen als hij weer terug is. Daarin zit een brief waarin hij uitlegt hoe hij op zijn bevindingen is gekomen.
Even later ontstijgt hij tesamen met een astronaut en wat rijke toeristen de dampkring. De motoren gaan uit als ze zo hoog zijn dat er geen onder of boven meer is. De toeristen verlaten één voor één het ruimteschip. Als laatste is Dave aan de beurt. Hij wordt in een ruimtepak gehesen. Als de deur voor hem openschuift wordt hij bevangen door een ongekend gevoel van vrijheid. Met een klein stapje komt hij los van het ruimteschip. Euforisch en onverweldigd door het ongelofelijke spektakel filmt hij de aarde en zichzelf terwijl hij een moonwalkdansje doet.
Eenmaal binnen wordt hij uit zijn pak gehesen. De astronaut verwachtte een beschaamd en ontgoocheld gezicht onder de helm aan te treffen, in plaats daarvan ziet Dave er voldaan en gelukkig uit.
'Fantastisch.... Fantastisch....,' zucht Dave.
'Maar... je zag dat de aarde rond was?' vraagt de astronaut. 'En je zult de waarheid vertellen toch?'
'Ja, absoluut.'
'Je zult de wind van voren krijgen, als je terug bent. Dat besef je toch wel?'
'Dat zien we dan wel weer,' glimlacht hij.
Even later landt de shuttle. Dave wordt in de conferentiehal opgewacht door alle verslaggevers en journalisten die er eerder waren, ze willen zijn afgang goed vastleggen. Ze weten van Dave's brief en willen graag weten wat erin staat. Möller heeft gewacht met het openen van de envelop, hij wil dat Dave hem zelf voorleest voor de pers ter vergroting van zijn afgang. Meer afgang is immers meer publiciteit. Dat wil Dave wel, geeft hij te kennen als hij naast Möller op het podium staat. Hij haalt de brief tevoorschijn en leest voor:
'Beste mensen. Ik ben U een verontschuldiging verplicht omdat ik U een gratis ritje naar de ruimte heb ontfutseld en duizenden mensen in de maling heb genomen om dat voor elkaar te krijgen. Heb ik altijd al willen doen, dat was mijn vurigste wens. Zoals beloofd, hierbij de waarheid, de aarde is rond.'
Hij kijkt het publiek in, waar iedereen zo kijkt en zich zo voelt zoals ze van hem verwachtten. Hij ziet zijn buurman Willem ertussen zitten, steekt zijn hand naar hem op en zegt:
'Hé, Aristoteles!'
Zo blijkt maar weer dat ook weldenkende mensen om de tuin zijn te leiden.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.