Op de vijfde en daarmee bovenste verdieping van verzorgingshuis Zorgrust woont Bettina. Omdat in het weekend toch niet zoveel verhalen worden gelezen op Het Schrijverspunt.nl, kan ik haar gerust honderdnegenentachtig jaren oud maken.

Het is een mooi mens. Ze kijkt altijd om naar “de oudjes” op haar verdieping, zoals zij ze met liefde noemt. Ze bakt koekjes voor hen in de oven die ze niet op haar kamer mag hebben, houdt hen gezelschap op de vreemdste momenten van de dag en de nacht en ze zingt voor hen.

Maar wat niemand weet, is wat Bettina doet wanneer ze niet bezig is met al deze dingen. In het plafond van haar kamer zit een geheim luik. Ze trekt de pianokruk hieronder (had ik al geschreven dat ze een geweldige pianiste is?) klimt erop en verdwijnt.

Op de oude, stoffige zolder, staat een hypermoderne computer. Ze speelt in allerlei spellen tegelijk, waar ze met grote voorliefde avatars van jonge mannen en vrouwen uitkiest. Ze is clubleider, legeraanvoerder en boerin. Maar wat ze als allerliefste doet is verhaaltjes schrijven.

Wat voor verhaaltjes wilt u weten? O, van alles en nog wat! Ze post ze op Het Schrijverspunt en voor ieder sterretje dat ze krijgt bakt ze een koekje voor één van de buren. En haar naam op dit forum?

Tsja, dat is nou juist de grap. Ze is een geweldige hacker en publiceert haar stukjes nu eens onder de ene, dan eens onder de andere naam. Soms is ze Annemarie, dan weer eens Janneke. Ze post als Elka, Han, Paco, Louisa of Louise en ga zo maar door. En een lol dat ze heeft!

Onlangs werd ze bijna betrapt toen een van de verzorgers haar kamer in kwam en een stukje bloemetjesstof aan het plafond zag hangen. Ze had haar jurk wat gescheurd bij het naar boven klimmen. Hij haalde enigszins verbaasd de pianokruk uit het midden van de kamer, zette hem weer bij het instrument en ging Bettina zoeken. Toen hij eindelijk, vergezeld van nog twee verplegers terugkwam in de kamer, zat ze heel rustig in haar leunstoel een kopje thee te drinken. “Ook een bakje?” vroeg ze vriendelijk en bood er natuurlijk een zelfgebakken koekje bij aan. Haar been hield ze gestrekt voor zich op de pianokruk, de enkel was licht verstuikt toen ze zonder krukje naar beneden moest.

Voor Bettina is de lockdown geen probleem. Zij leeft in heel wat werelden tegelijk, ook al vermoedt niemand dit die haar kent. Morgen wordt ze honderdnegentig. Voor haar verjaardag heeft ze een nieuwe pianokruk gevraagd, en een heleboel sterretjes. Post u ze maar onder een willekeurige naam, dat maakt haar echt gelukkig!