Ik kijk naar mijn beeldscherm en zie Trump aanhangers met tandeloze smoelwerken.
Moeders die met glazige blikken de camera inkijken. Hun knauwende stemmen zijn een ware aanslag op mijn gehoorzenuw. Ik zie bolle buiken, omhoog kruipende t-shirts; met hun icoon erop bedrukt. Het einde van een tijdperk is aangebroken, desondanks staat de grote houtskool Barbeque vol aan en zie ik Monsterburgers gedrapeerd met klodders mayo. Jengelende kinderen dringen zich naar de voorgrond.
Op de achtergrond zie ik een levensgroot kruis ...
De afbeelding van Trump is met spijkers eraan vastgenageld.
Ik ben dood en ik lig in een kist. Dat wil zeggen: mijn lijk ligt daar. Botweg gezegd. Mijn geest, aanwezigheid zo je wil, het ego zelf dus, is er ook maar ziet het tafereel van buiten mijn lichaam. Het is...