Boaz probeert de kou niet te voelen. De kou op zijn huid, de kou in zijn botten. Soms denkt hij dat de kou zelfs in zijn bloed is geslopen, maar dat is...

          Malen, daartoe ben ik op aarde. Ik sta en maal, loop, maal, zit, maal. Van rechtsonder via boven naar linksonder, via onder naar rechts en zo door....

            Lastdier, zo word ik wel genoemd. Niet omdat ik een last ben, maar omdat ik lasten draag. Zo lang ik me kan herinneren draag ik van alles op mijn rug....

De jurk van Mevrouw, ik was haar schoon. Schuier de hoed van Meneer. Blaas zacht over de kapotte knie van hun zoon, stop hem ’s avonds warm in. Maar nu,...

Nu de Corona-uitbraak de zorg en de GGD onder druk zet, belt mijn oude werkgever. Of ik wil bijspringen? Zo ga ik weer forensische diensten draaien. Veel zal...

We zitten er klaar voor: dezelfde tijd, dezelfde bitterballen, maar andere schaaltjes. Ons enig raakpunt is een alziend oog. Mijn vrienden –...

Lijkschouw na euthanasie. Ik breek in bij een huis, een thuis, dat geschokt de adem inhoudt. Het verzet zich bijna tastbaar tegen mij, indringer van...

In de Corona-epidemie worden nieuwe woorden snel normaal. Zo is er de intelligente lockdown, de teststraat en de anderhalvemetersamenleving. Ik...

De kamer op de Intensive Care is warm. We werken aandachtig, de verpleegkundige, de twee rechercheurs en ik: de gemeentelijk lijkschouwer. Om dit...

Hij houdt van late diensten.In de nacht bestaat het landschap uit trage vlakken, soms onderbroken door de schelle lichtkreet van een overweg. Hij...

Sterven is achteruit geboren worden. Wat geweest is, is bekend. Wat gaat komen, niemand die het weet. Ook niet wanneer precies. Geen tijd, geen uur...

Een bloedproef laat op de avond. Ik rijd door donkere polders, het politiebureau een baken van licht in verlaten straten. In een verhoorkamer zitten twee...