Wat kijken ze zuur de wereld in
De oude dame zittend in haar stoel
De man die staart maar voor zich uit
Hun leven heeft geen enkel doel
Hoe anders is het ooit geweest
Hun liefde smeedde hen tot één
Die was heel groot en diep genoeg
Voor een heel lang leven bijeen
Toen hield hij nog haar handje vast
Zaten zij boordevol vertrouwen
Ze wisten het heel zeker
Samen wilden ze gaan trouwen
Dan na enkele mooie jaren
Werd die hemel tot een hel
Hij was er voor haar al lang niet meer
Voor anderen was hij dat wel
Toch slijten zij hun leven nu
Krampachtig naast elkaar
Zij maakten nooit meer een nieuwe keus
En hun sprookje werd niet waar