Wat kijken ze zuur de wereld in

De oude dame zittend in haar stoel

De man die staart maar voor zich uit

Hun leven heeft geen enkel doel

Hoe anders is het ooit geweest

Hun liefde smeedde hen tot één

Die was heel groot  en diep genoeg

Voor een heel lang leven bijeen

Toen hield hij nog haar handje vast

Zaten zij boordevol vertrouwen

Ze  wisten het heel zeker

Samen wilden ze gaan trouwen

Dan na enkele mooie jaren

Werd die hemel tot een hel

Hij was er voor haar al lang niet meer

Voor anderen was hij  dat wel

Toch slijten zij hun leven nu

Krampachtig naast elkaar

Zij maakten nooit meer een nieuwe keus

En hun sprookje werd niet waar