De pijn is over na al die jaren

de lege plek bestaat niet meer

Het houden van is onveranderd

de stromen tranen zijn van weleer

Wat jammer dat je toen al wegging

Ik kende je nog maar achttien jaar

Was nog een kind zo onvolwassen

voor jouw dood was ik niet klaar

Jij was versleten had wel kwalen

Ik dacht niet aan een vroege dood

Onbekommerd was   mijn  jonge leven 

toen kwam het verdriet, het was heel  groot

En weet je papa zou je willen spreken

Vertellen wat me in het leven boeit

Mijn man laten zien, dat is mijn vader

een opa die met de kindjes stoeit

Soms vraag ik wel wat zal je vinden

Van mijn leven zoals ik het leid

En stiekem hoop ik stilletjes even

dat je van die wolk, naar beneden kijkt