Gisteravond in het blauwe maanlicht,

had ik visioenen over jou en mij

de jazz vervulde onze zielen,

wij gingen op in elkaar, zo vrij

onze handen sloegen in een, stijgend en reikend,

tot ver boven alles, dat wij tot nog toe kenden

gevoelens gewikkeld in één,

waren niet meer af te remmen

de eer was geheel de mijne,

hoe de jouwe zich in mij vereert 

hoe wij groeien, wij delen en zijn

totdat de tijd het ons beide leert