Het is een stapel stenen
Ooit door een mens gebouwd
Daar ben ik ingetrokken
En het als "mijn" beschouwd
Het geeft me veel genoegen
Ik ben er veilig, mijn eigen stek
Vakantie ambieer ik niet
Van heimwee word ik gek
Dan zie ik mensen slapen
In een park of in een portiek
Dat kan ik niet bevatten
Ze hebben die stenen niet
Wij moeten ons diep schamen
Niet te zorgen voor een huis
Ook zij moeten beleven
Wat het is, een "eigen thuis"