Ik hou van de schors van oude bomen
van de jaren die je hierin ziet.
Hun dikke stammen lijken
op de door zout en zon
geteisterde lederen huid
van de vissers van de zee.
Ik hou van de rij knotwilgen
op het stille smalle pad heel dichtbij
Simpele bomen, verweerde schorsen
ik loop er dagelijks voorbij.
Nu zijn ze tot op het bot
vermalen, tot schilfers herleid
de mens greep in, ze vormden
blijkbaar een belemmering.
Maar de rij is niet verdwenen,
ze is opvallend half gebleven,
waardoor de negen oude
wilgen die nog bleven
zonder woorden wijzen
naar hen die niet meer leven.
Noot van de schrijver: Ik ontvang graag feedback
Tevreden over dit artikel? Deel het met anderen voor meer lezers.