Mannen met kinderen op hun knie
vertellen verhaaltjes voor het slapen
gaan. Je moet niet bang zijn, zeggen ze,
want grote boze wolven bestaan niet.
Een meisje van elf kijkt naar een grote hand tussen rokje en knie, ziet geen ruimte meer alleen een hand, daar net gelegd heel nonchalant.
Ze kijkt verbaasd naar die grote hand maar haar buik wordt warm, ze schuift een centimeter op, de hand schuift mee, ze stopt.
De twee kleinere kinderen op rij twee kijken samen met het meisje naar de grote hand en de man lacht: niet bang zijn voor deze vlucht,
het is heel veilig en ze ziet de zonnig blauwe lucht, de kleine huisjes, denkt hoe saai, ik voel de snelheid niet, wat valt dat vliegen tegen
maar ze kijkt niet echt, durft niet bewegen met die grote hand aan haar rokje, aan de rand en ook door die centimeter verkeerd.
En de man vraagt of ze niet nog eens mag, opnieuw gratis maar nu veel fijner want alleen en haar moeder, heel vereerd, zegt natuurlijk en dank u wel.
Hij lacht en ze voelt zijn ogen verder dan haar rokje kijken: ik kan haar nu veel laten zien, ik zorg heel goed voor haar, ze is in goede handen.
Het meisje van elf knikt neen en de moeder zegt mijn excuses heel gemeend en het meisje kijkt naar haar been tussen rokje en knie,
de spanning stijgt want de vader die wil weg maar de moeder zegt deze kans komt misschien nooit meer en het meisje denkt
ik wil geen ruzie, misschien moet ik dan toch maar mee?
De man, heel vriendelijk, vult nog even aan: het gaat misschien wel wat langer duren, ik moet ook even landen, maar wees niet ongerust,
er is geen wolkje aan de lucht en ze denkt: landen, wat gaat die hand dan doen? Haar lichaam, nog nooit bloedrood geweest,
weet nog niets van vreemde smaken in een mond en ook nog maar een heel klein beetje van vreemde dingen in een gaatje.
Dan ziet een vrouw haar man en hoort de nee en de moeder zegt wat zeg je daar nu van, ze wil geen tweede keer meer mee.
De vrouw kijkt naar het meisje en de man: de lucht nog eens in, daar weet ik niets van? En het meisje kijkt naar wit-blauwe
ruitjes op een rokje en ze denkt ze ziet de centimeter verkeerd. De man druipt af, een moeder kwaad, een vader triomfeert
en het meisje van elf voelt hoe een grote hand op haar been werd gebrand samen met de centimeter helemaal verkeerd.