Als de avonden weer lengen, verlang ik naar jou .

Echt koud ben je al jaren niet meer

slechts af en toe deel je nog een speldenprik uit

vergeten raken daardoor de strenge winters van weleer

Prachtige ijsbloemen zaten er vroeger ‘s morgens soms dik op de ramen

in een tijd dat van centrale verwarming of dubbel glas nog geen sprake was

Zodra het begon te vriezen, haalden we de schaatsen uit het vet

Koek- en zopie kraampjes werden op  en langs het ijs gezet

Als kind stond ik met de neus tegen het raam gedrukt,
kijkend naar de donkere lucht

Grote, witte vlokken dwarrelden naar beneden

Alles werd wit, maagdelijk wit